Ik kreeg onlangs een uitnodiging om in het kader van de Kinderboekenweek voor te lezen in de klas van mijn kleinzoon. Nu ben ik als gevolg van mijn doorgeschoten schrijfhobby wel wat gewend, maar voorlezen is wel even een ander ding. Ik maakte me dan ook wel wat druk over het genre wat geschikt zou kunnen zijn voor deze vier en vijfjarige peuters en wellicht toekomstige steunpilaren van onze maatschappij.
Het zou ergens tussen de bijbel en sprookjes moeten liggen. De bijbel om er wat extra normen en waarden in te proppen en sprookjes om de fantasie te prikkelen in deze tijden van ipads en overige digitale rommel. Alhoewel, de bijbel ligt voor sommigen heel dicht tegen de sprookjes aan. Het werd uiteindelijk een verhaaltje over een regenboog in een dierenwereld. Zo op het oog een mooi voorleesprojectje.
Het was voor mij al heel wat jaren geleden dat ik binnen de muren van een kleuterschool-lokaal had gekeken. Ik denk al met al toch wel een dikke dertig jaar. Toen werd namelijk zo’n beetje het startschot gelost voor onze eigen kinderen om hun carrière te beginnen. Toentertijd had ik nog wel enige herkenning bij de periode dat ik zelf in de kleuterklas zat, maar dat gevoel is bij het aanschouwen van de kleuterklas twee-duizend-zestien-punt-nul wel helemaal verdwenen.
De kleuterschool is nu basisschool en we tellen tegenwoordig tot en met groep acht. Ik kon niet verder promoveren dan klas zes. Maar er zijn nog meer verschillen: in mijn tijd stoof het krijtstof door de klas en werd zichtbaar in de moeizaam binnendringende zonnestralen. Toen ik vanochtend binnenkwam ontdekte ik een mega-computerscherm vol appjes en dat alles opgesteld in een keurig en kleurig fris klaslokaaltje wat ook nog volop in het zonlicht stond te glimmen.
Het lokaal was gevuld met een plukje kleintjes die enthousiast bezig waren met allerlei modern speelgoed. Wij zaten indertijd opgehokt met veertig kinderen en speelden met blokkendozen vol splinterhout en een poppenkast zonder kast en zonder poppen. Het duurde dan ook maar vijf tellen of ik lag op mijn knieën voor een bak LEGO en begon driftig met mijn kleinzoon in de rol van hoofdaannemer, te bouwen.
Vervolgens kreeg ik ook nog een bak koffie aangeboden. En dan niet zo’n opgewarmde bak onderwijzerskoffie die men in de jaren vijftig gebruikte om het zure gezicht in de plooi te houden. Nee, een heerlijke kopje koffie. Ondertussen werden de kinderen door juf op een pedagogisch verantwoorde wijze tot de orde geroepen en mocht opa plaatsnemen op de voorleeskruk. De trotse kleinzoon werd er naast geplot en mocht opa een beetje moreel ondersteunen.
De voorleesactie werd een succes. De kinderen hingen aan mijn lippen en na afloop werd er nog gezellig over het verhaaltje nagepraat.
Recent zat ik op een verjaardag en hadden de aanwezigen het over “die goede oude tijd” waarbij de discipline er op school nog werd “ingedrild”. Ik lalde toen op dezelfde maat mee.
Nu na deze schoolervaring echter moet ik er toch nog maar eens flink over nadenken. Over het “goede” van de oude tijd. Kom toch wel wat aan het twijfelen…
Bart
copyright Brompot oktober 2016
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.