‘Wat is dat Opa ?’, vroeg mijn kleinzoon van bijna vier, wijzend op de luidspreker die ik net had aangesloten en waar nu geluid uit kwam.
‘Dat is een box’, zei ik.
‘Wat is een bok Opa ?’, vroeg hij.
‘Een box. Dat is een kistje met een toeter waar muziek uitkomt’, lachte ik.
‘Wat is muziek Opa?’, het was een te verwachten wedervraag. Tja, zo klets je jezelf natuurlijk aardig vast.
‘Ehhh, hoor je die meneer een liedje zingen ?’, vroeg ik terwijl ik mijn vinger opstak. ‘Dat is muziek, knul’.
‘Wat zingt die meneer Opa ?’. Weer zo’n lastige vraag, want hoe leg je een kind van drie uit dat je zit te luisteren naar Bob Dylan die over veranderende tijden zingt. “Times they are a changin”.
‘Die meneer zingt een beetje over zijn mama’, jokte ik om eraf te zijn.
‘Wat is er dan met zijn mama ?’.
‘Er is niks met zijn mama’, lachte ik
‘Waarom zingt hij dan over mama, Opa’.
‘Niet jouw mama, manneke, zíjn mama. De mama van die meneer’.
‘Waar is die dan ?’.
‘Dat is een box’, zei ik.
‘Wat is een bok Opa ?’, vroeg hij.
‘Een box. Dat is een kistje met een toeter waar muziek uitkomt’, lachte ik.
‘Wat is muziek Opa?’, het was een te verwachten wedervraag. Tja, zo klets je jezelf natuurlijk aardig vast.
‘Ehhh, hoor je die meneer een liedje zingen ?’, vroeg ik terwijl ik mijn vinger opstak. ‘Dat is muziek, knul’.
‘Wat zingt die meneer Opa ?’. Weer zo’n lastige vraag, want hoe leg je een kind van drie uit dat je zit te luisteren naar Bob Dylan die over veranderende tijden zingt. “Times they are a changin”.
‘Die meneer zingt een beetje over zijn mama’, jokte ik om eraf te zijn.
‘Wat is er dan met zijn mama ?’.
‘Er is niks met zijn mama’, lachte ik
‘Waarom zingt hij dan over mama, Opa’.
‘Niet jouw mama, manneke, zíjn mama. De mama van die meneer’.
‘Waar is die dan ?’.
‘Wil je een snoepje ?’, probeerde ik ter afleiding.
‘Waar is die dan ?’.
‘In de trommel’, zei ik.
‘Dat kan toch niet gekke Opa’, riep hij verontwaardigd.
Ik opende de trommel en gaf hem een snoepje.
‘Zie je wel, de snoep zit in de trommel’. Het werd even stil en ik ging verder met mijn klusje van niks.
‘Was zijn mama ziek ?’, klonk het na een paar minuten van snoep-pauze.
‘Ja’, zei ik ietwat opgelucht vanwege de geboden opening. ‘Ze had een beetje hoofdpijn, denk ik’.
‘Doet dat au ?’.
‘Waar is die dan ?’.
‘In de trommel’, zei ik.
‘Dat kan toch niet gekke Opa’, riep hij verontwaardigd.
Ik opende de trommel en gaf hem een snoepje.
‘Zie je wel, de snoep zit in de trommel’. Het werd even stil en ik ging verder met mijn klusje van niks.
‘Was zijn mama ziek ?’, klonk het na een paar minuten van snoep-pauze.
‘Ja’, zei ik ietwat opgelucht vanwege de geboden opening. ‘Ze had een beetje hoofdpijn, denk ik’.
‘Doet dat au ?’.
‘Ja, dat doet au’, zei ik.
‘O’.
‘Waar is Oma nou ?’.
‘Oma is boodschappen doen, die komt zo terug’.
‘Waar dan ?’.
‘In de winkel’.
‘Heeft Oma au ?’.
‘Nee hoor’.
Op de achtergrond deed Dylan zijn best om de veranderende tijden te promoten toen mijn echtgenote thuiskwam.
‘Ha vriendje, ben je Opa goed aan het helpen ? ‘, vroeg ze.
De kleine man knikte.
‘Opa heeft een bok met de toeter die een liedje heeft over mijn mama en die heeft au in de hoofd. In de trommel zit een snoepje, mag ik er nu één, Oma ?’.
Ze keek hem aan. ‘Kinderen die vragen worden…. overgeslagen’, zei ze streng.
‘De opvoeding is tegenwoordig niet meer wat het ooit was’, zuchtte ze. Ik keek haar aan en gaf haar een knipoog. ‘De tijden veranderen, hoorde ik Dylan net galmen’.
‘Hm, laat die arrogante zak zich vooral met zijn eigen zaken bemoeien’, mopperde ze.
Twee seconden later kroop mijn kleinzoon snoepkauwend bij mij op schoot. Hij had zijn zin. Tijden zijn inderdaad veranderd.
Bart
copyright Brompot oktober 2016
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.