Als je naar de definitie van een bril zoekt, dan kom je al snel terecht bij de categorie hulpmiddelen. Volgens een aloude beschrijving gaat het om een “Werktuig tot hulp van het gezigt”. Met andere woorden: een hulpmiddel om je gezichtsvermogen te verbeteren. Vroeger kreeg je die van het ziekenfonds maar tegenwoordig kopen we hem zelf bij één van de vele opticiens die onze stad telt. Opticiens zoals bijvoorbeeld prijsvechter Specsavers die de laatste jaren behoorlijk aan de weg timmert door voor een appel en een ei zijn brillen aan de man te brengen.
Zo heb ik mij zelf ook ooit laten verleiden tot de aanschaf van een Spec-bril. Buiten de schuld van het overigens zeer vriendelijke personeel, kwam ik er echter al snel achter dat ik in mijn geval inderdaad een appel en een ei had gekocht en dat de bril ook van die twee ingrediënten was gemaakt. Wat een drama. Ik zal de details verder achterwege laten, maar laat ik het zo zeggen dat ik een bril van concurrent Pearl nodig had om überhaupt door het glas te kunnen kijken. Ik vond het dus drie keer niks.
Waar ik me dan ook verschrikkelijk aan erger is de uiterst irritante en bijna agressieve wijze waarop de firma Specsavers meent zijn brillen te moeten slijten. Vooral dat walgelijke reclamestemmetje op TV waarbij we bij elk in scene gezet voorvalletje moeten horen dat het beter was geweest om naar specsavers te gaan. Dat manneke ook wat ons steeds probeert uit te leggen dat alle medewerkers zijn gediplomeerd. Waarin precies wordt niet vermeld maar de indruk wordt gewekt dat ze allemaal zwaar aan de studie zijn geweest en minimaal een graad in de brillenkunde hebben gescoord.
Onlangs hebben “wij van Specsavers”, vermoedelijk vanwege teruglopende omzetcijfers, de strategie maar weer eens aangepast. Men gaat tegenwoordig de rechtstreekse confrontatie aan met de concurrent. De strategie daarbij is simpel: concurrent afzeiken en tegelijkertijd je eigen product promoten.
Er hangt echter aan dit soort handel en wandel altijd een vreemd luchtje. Het zou mij dan ook niet verbazen als de heren Specsavers, Pearl en Eyewish zich tijdens het dagelijks borrel-uurtje in de gemeenschappelijke kantine met een glaasje in de hand en een sigaar op de lip verkneukelen omdat ze het volk “weer zo geweldig te grazen hebben genomen”.
Er hangt echter aan dit soort handel en wandel altijd een vreemd luchtje. Het zou mij dan ook niet verbazen als de heren Specsavers, Pearl en Eyewish zich tijdens het dagelijks borrel-uurtje in de gemeenschappelijke kantine met een glaasje in de hand en een sigaar op de lip verkneukelen omdat ze het volk “weer zo geweldig te grazen hebben genomen”.
Hoe dan ook: als dit voor de komende jaren de nieuwe trend wordt dan kunnen we deze walgelijke methode behalve bij de brillenmaffia waarschijnlijk bij nog meer bedrijven verwachten. Zo zou de Dela de Monuta kunnen afzeiken over de levensduur van de lijkkisten en de firma Grolsch iets kunnen roepen over het afwaswater wat de firma Bavaria in zijn flesjes stopt.
Er geldt echter een ongeschreven maar vooral gouden wet: het afzeiken van een concurrent zegt meer over je eigen kwaliteit dan over de kwaliteit van degene die je afzeikt.
Er geldt echter een ongeschreven maar vooral gouden wet: het afzeiken van een concurrent zegt meer over je eigen kwaliteit dan over de kwaliteit van degene die je afzeikt.
Daar zouden “wij van Specsavers” tijdens het borreluurtje misschien eens wat dieper over moeten nadenken.
Bart
Copyright Brompot december 2016
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.