‘En wat gaan we er nu concreet aan doen ?’, vroeg hij. ‘Dit kan hier niet zo blijven liggen’.
Ik keek somber naar de scherven van iets wat even daarvoor nog een volle pot doperwten was geweest. De groene erwtjes lagen er wat sneu tussen, zich ongetwijfeld realiserend dat dit het onverbiddelijke einde betekende van de voedselcirkel waar ze deel van uitmaakten.

‘Tja, ik denk dan aan iets van een bezem ?’.
Hij keek mij aan. ‘Denkt u dit enkel met een bezem op te kunnen lossen ?’.
‘Heeft u een beter voorstel dan ?’, vroeg ik.
‘Nee, maar die hoef ik ook niet te hebben. Het is namelijk uw probleem. U laat die pot hier vallen ‘.

‘Heeft u nu een bezem of niet ?’, herhaalde ik ongeduldig. Ik had geen zin om hier nog een urenlange discussie te voeren rond de “onnut” van het uit mijn handen laten vallen van een pot doperwten. Bovendien moest ik nog een nieuwe scoren.

‘Ja, die heb ik’.
‘Mag ik die dan van u gebruiken ? Dan is het snel opgelost’.

‘En hoe raapt u de bijeen geveegde rommel dan op ?’. Mij bekroop het gevoel hier te maken te hebben met een machtswellusteling die er het duivelse genoegen in had om me zo afhankelijk mogelijk te laten voelen.

‘Met een stoffer en blik’, stelde ik impulsief voor.
‘Heeft u die dan ?’, dramde hij door.
Ik klopte zoekend op mijn zakken. ‘Ik geloof het niet. Helemaal vergeten mee te nemen. Zou ik die dan ook even mogen lenen ?’.

‘Toe maar, ook nog een stoffer en blik’. Hij slaakte een zucht.

‘Maar dan ben ik er nog niet. Ik heb namelijk ook geen vuilnisbak bij me. Mag ik het dan bij u in de kliko mikken ?’. Een eerbaar voorstel…. hij schudde echter fanatiek met zijn arrogante kop.

‘Ik wil dat glas absoluut niet in mijn vuilnisbak meneer’, zei hij streng. ‘Wij scheiden hier alle afval’.

‘Waar moet ik het dán laten ?’. Hij haalde zijn schouders op.
‘Ik zou het meenemen naar huis en daar weggooien’.

‘En hoe meenemen ? In mijn hand ?’, vroeg ik nijdig terwijl ik ze veelbetekenend naar voren stak.
‘Dat is wederom UW probleem meneer’.

Ik was er helemaal mee klaar. Tijd voor een evaluatie.

‘Meneer, ik laat voor uw deur per ongeluk een pot doperwten vallen. Ik wil het opruimen. Zoals het ook hoort. Ik vraag om een bezem, aansluitend om een stoffer-en-blik en verzoek gebruik te mogen maken van uw kliko. Het enige wat u bijdraagt is de melding dat het vooral MIJN probleem is. Wat verwacht u nu nog meer van mij ?’. Ik was inmiddels tot wit-heet opgestookt.

‘Ik verwacht dat het wordt opgeruimd’, zei hij hatelijk rustig.

‘Dat verwacht ik inmiddels ook’, zei ik. ‘Succes ermee’.

Ofschoon de man nog stevig protesteerde, verliet ik met grote driftige passen de crime-scene.

Toen ik die middag nog even langsfietste was de rommel opgeruimd en ongetwijfeld in de kliko beland.

Ik vermoed met behulp van een pincet.

Bart

Copyright Brompot mei 2017

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better