Ik mocht vanochtend een boodschap doen in de plaatselijke supermarkt. Mijn echtgenote had namelijk vastgesteld dat er te weinig brood is huis was om het “middagritueel van de lunch” te kunnen uitvoeren. En aangezien de klok doortikte, werd ik geacht op de fiets te klauteren om een brood te kopen.

‘Je weet wel welke ik bedoel, toch?’, vroeg ze terwijl ik nog met één been aan de grond op de startbaan balanceerde.

In de winkel liep ik meteen naar het bakkerijgedeelte en zocht naar het bekende brood. Helaas, dat was uitverkocht. Toen maar iets gepakt wat er heel erg op leek. Tenminste van de buitenkant. Op de zak stond met sierlijke letters beschreven dat het een brood betrof wat was volgepropt met “Drentse meergranen”. Ik twijfelde.

Bij het brood stond een meiske in een supermarktjasje een lading brood in een broodzaagmachine te proppen. Ze zag er wel slim uit en ik schatte in dat het een studente betrof die hier op vrijdag vanwege de financiering van haar studiekosten wat bijverdiende bij de broodafdeling.

Dat heb je wel eens, dat je meteen de indruk krijgt dat mensen meer in hun mars hebben dan het zagen van brood en het verpakken van dat brood in een plastic zak.

‘Mag ik jou iets vragen?’, probeerde ik toen ze haar hoofd uit de machine trok.
‘Natuurlijk meneer’, zei ze vriendelijk.

Bingo. De manier waarop ze sprak was zeer hoopgevend en bevestigend voor mijn voorgevoel.

‘Ik heb hier een Drents meergranenbrood. Kun je mij uitleggen wat het verschil is tussen “Drents” meergranenbrood en bijvoorbeeld “Zeeuws” meergranenbrood?’

Ze moest lachen. ‘Sorry’, zei ze verontschuldigend terwijl ze met de rug van haar hand haar neusgaten afsloot.
‘Ik meen het serieus hoor’, zei ik ook een beetje lacherig.
Ze dacht even na.

‘Drents meergranen komt uit Drente en Zeeuws…’
‘Ja, die komt uit Zeeland’, vulde ik haar aan. ‘Die snap ik ook. Maar wat maakt nou het verschil?’

Ze haalde haar schouders op. ‘Wilt u het echt weten?’, vroeg ze.
‘Ja’, zei ik.
‘Dan haal ik de chef er even bij.’
Dat viel me toch wel wat van haar tegen.

‘Morgen meneer, u heeft een probleem?’ Voor mij stond nu een stevig persoon in een blauw overhemd met rode das en het logo van de super er prominent opgeprint.

‘Nee, ik heb geen probleem. Ik wil wat productinformatie.’ Ik herhaalde vervolgens mijn vraag. Het meiske vond het blijkbaar heel leerzaam want ze bleef er bijstaan.

‘Het Drents meergranenbrood smaakt wat meer naar zwaar brood en het is heel goed voor de darmflora. Dat merkt u niet zo één-twee-drie maar als u het wat langer eet, dan gaat u het verschil echt opvallen.’
‘Ik eet het ook al heel lang’, voegde het meisje eraan toe. ‘Ik heb het me niet zo gerealiseerd, maar nu u het zo zegt….’

Ik keek haar aan maar kon niet ontdekken of dit bij haar echt verschil had gemaakt.
‘Dank voor de uitleg’, zei ik en stopte het brood in het mandje.

‘Wat heb je je nu weer aan laten smeren?’, vroeg mijn echtgenote. ‘Dit is niet het brood wat we normaal eten. Alhoewel.’ Ze bestudeerde nu de inhoud.

‘Dit is speciaal Drents brood. Meergranen oet Drente. Kun je beter van poepen.’

‘Hoe kom je aan die wijsheid?’
‘Dat zei de supermarktmanager’, zei ik. ‘En het broodmeisje bevestigde het. Ze vond dat het hielp.’

‘De supermarktmanager kletst uit zijn nek en die juf ook. Dit is hetzelfde brood als we altijd eten. Vorige week noemden ze het nog “een Friese mix van veredelde granen” of zoiets.

En, nog belangrijker, als ik het ’s morgens allemaal zo ruik, heeft het geen enkel effect op jouw darmflora.’

Ik voelde me stinkend belazerd.

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better