Vorstperiode

‘Het wordt koud’, zei mijn echtgenote.
‘Ja, ik hoorde het al op het nieuws. Ben benieuwd wat voor een code we nu weer om de oren geslingerd krijgen.’
‘Code? Hoezo code? Niemand heeft het over een code. Het wordt koud zei ik.’
‘Lieve schat, tegenwoordig wordt elke weersafwijking in een code gegoten. Rood, geel oranje, wit, blauw, weet ik veel wat ze allemaal verzinnen.’
Ze ging onverstoorbaar verder. ‘Het wordt dus koud en ze verwachten dat we volgende week kunnen schaatsen. Leuk.’
‘Ja, leuk’, zei ik.

‘Jij vindt het dus weer niet leuk.’ Ze keek boos. ‘Jij hebt altijd wat te zeuren.’
‘O, ik vind het best wel leuk. Het is alleen zo jammer dat we in dit land altijd meteen in paniek raken.’
‘Hoezo in paniek? Helemaal geen paniek. Het wordt gewoon koud en men kan waarschijnlijk schaatsen. Dat is alles.’

Ik zag dat toch anders. Ik zei het.

‘Ik zie het al weer helemaal voor mij. Treinen vallen uit, schiphol plat, extra nieuwsuitzendingen op TV, bejaarden opgehokt, rampenplannen uit de kast en als absoluut hoogtepunt: het Friese opper-rayonhoofd bij Jinek. Het gezwam over een elfstedentocht is weer begonnen.’
‘Maak je niet zo druk, het is maar een paar dagen ijs. Dan is het weer dooi.’ Ze dook terug in de krant.

‘Je moeder zal zo ook wel bellen.’
‘Mijn moeder? Hoezo?’
‘Nou ja, dat is onze wandelende thermometer. Die gaat de meterstand doorgeven.’ Ik wist dat na veertig jaar winterse ervaring met schoonmama.
‘Mijn moeder vindt schaatsen leuk. Ze leeft helemaal op. Mooi toch?’
‘O ja hoor, en dan zal ze…’
‘Wacht even Bart, voordat je verder gaat. Krijgen we nu weer dat flauwe grapje over de boerenkool in relatie tot mijn moeder?’
‘Hoezo?’
‘Omdat mijn moeder altijd roept dat eerst de vorst erover moet voordat het mals wordt.’
‘Dat is toch een feit?’, riep ik ietwat verontwaardigd.

‘Jawel, maar je hoeft me echt niet meer uit te leggen dat het handig is om ook mijn moeder een nachtje buiten te zetten.’

Bart

Powered by WPeMatico