‘U draagt een mooie jas’, zei ze.
‘Vindt u?’, vroeg hij verwonderd. Verwonderd omdat hij werd aangesproken en vanwege de reden: zijn jas was stokoud.
‘Ja, ik meen het. Het is een tijdloos model.’
Ze glimlachte.
Hij glimlachte.
Ondertussen zocht hij naarstig naar een tegencompliment. Hij kon iets roepen over háár jas, maar dat was weinig origineel en hij was bovendien lelijk. Ook de inhoud sprak hem niet aan. Niet iets om opgewonden van te raken.
‘Het is een mooie zonnige dag’, zei ze.
‘Ja’, blaatte hij opgelucht. ‘Dan ziet de wereld er mooier uit dan hij is.’
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.