‘Ik krijg spontaan uitslag van die Griekse klotemuziek’, mopperde Bert. Hij zat met Truus, schoonzus Tiny en zwager Hans in een restaurantje op het Griekse Karpathos.
‘Wat ben je toch een cultuurbarbaar’, schold Tiny.
‘Cultuurbarbaar? Ik word ramgek van dat gepingel.’
‘Het hoort bij dit land, Bert’, wist Hans.
‘Ben je soms bang voor represailles van je vrouw, zwagertje?’
‘Ik? Hoezo?’
‘Omdat je loopt te slijmen. Jij vindt het toch ook niks’, lachte Bert.
‘O, jawel hoor. Ik vind het echt lekkere muziek. Geeft me zo’n warm romantisch gevoel.’
‘Bert is niet zo romantisch’, mengde Truus zich in het gesprek.
‘Nou schat, als ze tijdens onze traditionele opwarmronde deze muziek draaien, slaat bij mij spontaan de motor af.’
‘Dat heeft meer met de algehele toestand van de motor dan met de muziek te maken.’
‘Er is niks mis met mijn motor!’, riep Bert quasi verontwaardigd.
‘Laat ik het dan zo formuleren: er moet tegenwoordig eerst flink wat brandstof in wil hij het überhaupt een rondje volhouden.’ Ze lanceerde een luchtkusje in zijn richting.
‘Zullen we wat bestellen nu?’, stelde Tiny voor.
‘Ik heb nog niks eetbaars kunnen vinden. Kun jij iets wijs worden uit dat Grieks, Truus?’
‘Op de achterkant, schat. Daar staat het op zijn Engels. Kijk, hamburgertje met patat. Echt iets voor jou.’
‘Nemen we als voorafje eerst tzatziki met brood’, stelde Hans voor.
‘Wat is dat?’, wilde Bert weten.
‘Knoflooksaus met snippers komkommer. Is goed voor je motor’, lachte Hans. ‘Geeft herrie in de uitlaat.’
‘En waarmee spoelen we het weg?’
‘Lekker glaasje uzo lijkt me wel wat. Blijven we volledig binnen de cultuur.’
‘En wat moet ik me daarbij voorstellen?’, informeerde Bert.
‘Pure Griekse raketbrandstof, Bert. Als je dat drinkt, dan wordt Truus helemaal blij.’

Wat later, toen ze aan de lunch zaten…

‘Denk je alles te hebben gehad, krijgen we dit!!! Demis Roelvink!!!!’, riep Bert. Hij stak wanhopig beide armen in de lucht.
‘De man heet Demis Roussos schat’, verbeterde Truus hem. “My friend the wind”, een fantastisch nummer.’ Ze bewoog haar bovenlijf op de maat van de muziek. Tiny wiegde mee en Hans begon spontaan te neuriën.

‘Weet je Truus’, riep Bert. ‘Niet alleen wordt het met onze opwarmronde niks, ik gelast de hele wedstrijd maar af. Ik krijg hem op deze manier echt niet meer aangetrapt.’

Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better