‘Dus als ik het nu goed begrijp, ga ik eerst een weekje met jullie mee en daarna word ik overgeplaatst naar het kampement van Tiny en Hans’, résumeerde de moeder van Truus.
‘Ja, dat leek ons leuk’, lachte Bert. ‘Dan kunt u een weekje van uw beide dochters genieten.’ Hij legde zijn hand op die van haar.
‘En wie zijn idee was dat uiteindelijk?’, vroeg ze.
‘Bert kwam met het idee, mam. Hij dacht dat u dat leuk zou vinden. En ik moet zeggen dat ook ik het een geweldig plan vind.’
‘En hoe zien jullie dat dan voor je? Jullie zitten in Frankrijk en Tiny en Hans in Spanje.’
‘Ja, dat klopt. Maar dat is niet ver van ons! We rijden u er zo naartoe.’
‘Dat zal, maar ik weet niet of ik wel naar Spanje wil. En dan bij Tiny en Hans?’
‘O, maar dat is toch heel erg gezellig. Tiny is zo’n leuke meid!’, moedigde Bert haar aan.
‘Ze is altijd zo grof in haar mond. Ik schaam me soms als ik haar met anderen hoor praten.’
‘Nou ja mam, Tiny is heel direct, maar ze heeft toch een prima opvoeding genoten?’, lachte Truus.
‘Jawel, maar ze brengt het slecht in de praktijk. Nee, hoe langer ik erover nadenk….’ Ze nam een slokje koffie.

‘Moeder, ik vind dat u Tiny en Hans tekort doet als u niet komt. Ze vinden het zó leuk. Dat wordt echt een enorme teleurstelling. Dat kunt u niet maken.’ Bert gooide een bodempje schuldgevoel in de strijd.
‘Nou ja, dat zal wel meevallen, toch? En jullie? Zijn jullie dan niet teleurgesteld dat ik maar een weekje blijf?’
‘Ja, natuurlijk. In eerste instantie moest ik wel even slikken’, bekende Truus.
‘Ik zag zelfs een klein traantje bij Truus, moeder. Maar we willen u deze ervaring niet onthouden. U bent uiteindelijk al aardig op leeftijd!’
‘Wat zwam je nou Bert Jansen. Ik ben nét tachtig en kan nog jaren mee op vakantie.’
‘Natuurlijk, dat is zo’, haastte Bert zich te zeggen.
‘En hoe moet dat nou met jullie nieuwe caravan?’, vroeg ze na een korte stilte. ‘Ik heb inmiddels wat bijgedragen. Maar dat komt nu natuurlijk iets anders te liggen.’
‘Hoezo iets anders?’, wilde Truus weten.
‘Wij gaan nog steeds voor een nieuwe caravan, moeder. We hebben al een mooie op het oog’, lachte Bert. ‘Een Duitser.’
‘Dat is mooi. Ik ben benieuwd’, zei ze.
‘Maar wat bedoelt u met “iets anders”?’, herhaalde Truus.
‘Nou ja, ik heb jullie geld gegeven voor een nieuwe caravan. Dat was inclusief een vakantievoorschot voor de komende jaren.’
‘Komende jaren?’, vroeg Bert ietwat verschrikt.

‘Ja, maar dat probleempje los ik wel op. Tiny en Hans krijgen nu wat extra’s. Stort maar gewoon drieduizend euro terug op mijn rekening. En, schatjes van mij, hoe langer ik erover nadenk, hoe leuker ik dit spelletje ga vinden.’

Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better