Een preitje

Brompot’s columns en korte campingverhalen. (47)

Een preitje…

‘De groente ziet er zó mooi uit hier.’ Truus kneep voorzichtig in een bloemkooltje.
‘Ja, en vers van het Franse land’, riep Tiny enthousiast.
‘Waar moet het anders vandaan komen? Uit een betonfabriek?’, grapte Bert. ‘Alhoewel, je zou dat wel zo zeggen.’ Hij kneep ook.
‘Was op de camping gebleven’, mopperde Truus.
‘Volgens mij moest ik van jou mee, toch?’
‘Ja, voor de gezelligheid. Maar blijkbaar is dat woord bij jou in de loop der jaren volledig verbleekt.’
‘Maar eh…Truusje, ik mag toch hopen dat we vanavond geen bloemkool eten op de camping?’
‘Nee schat, wees gerust. Ik maak iets van nasi. Ik heb alles in huis, behalve een prei. Zie jij die liggen?’
‘Hier ligt de prei’, riep Tiny. Ze graaide in een groentebak. ‘Groot, klein?’
‘Doe maar een middelmaat. Anders krijgt Bert vannacht kramp en verbleek ik ook.’

‘Wat eten wij eigenlijk?’, vroeg Hans.
‘Hou je ook van nasi, Hans?’, vroeg Truus. Hij knikte vrolijk.
‘Ik voel iets van gezelligheid opborrelen’, lachte Bert.
‘Nou, hoor hem eens. Tien punten, Bert.’ Truus blies een luchtkus in zijn richting.
‘Dus jullie eten bij ons? Pak dan maar een grote prei, zus.’ Tiny graaide een flinke bos.
‘Verder niks nodig?’ Truus dacht nog een moment na. ‘Nee, ik heb alles. We kunnen afrekenen.’
‘Regel jij dat, Bert? Kijken wij hiernaast bij de jurkjes.

Bert pakte de prei aan en ging met Hans bij de afrekenplek staan waar een oudere dame vóór hun in gesprek was met de koopman.
‘Waar gaat het over?’, vroeg Bert. Hans was de Franse taal goed machtig.
‘Haar dochter wil graag dat ze wordt opgenomen in een bejaardencentrum. Daar heeft ze geen zin in.’ Bert kuchte een keer.
‘Dat helpt hier niet. Ze hebben tijd genoeg. En als ze haast hebben, halen ze dat op de weg wel weer in.’
Ze bleef doorkwebbelen, totdat de koopman er een eind aan breide.
Net wilde Bert de prei overhandigen toen een vlotte Française met een iets te laag decolleté en een “excusez-mois, j’ai une question” snel voorsorteerde, haar vraag stelde maar ondertussen meteen wilde afrekenen. De koopman ging, geobsedeerd door het geboden uitzicht, er volledig in mee.
Bert Jansen niet want Bert Jansen zou Bert Jansen niet zijn als hij er niet op geheel eigen wijze op reageerde.

‘Heb je wel eens een vliegende prei gezien?’, vroeg hij aan Hans, hij wachtte het antwoord niet af, vouwde de bladeren tot vleugels en twee seconden later fladderde de prei als een gestroomlijnde Fokker richting afvalbak naast de kassa. ‘Au revoir’, riep hij en verliet het getroffen gebied.

f

Toen hij zich met Hans bij de dames meldde, keek Truus hem verbaasd aan. ‘Waar heb je nu de prei?’
‘De plannen zijn gewijzigd, dames. De nasi-tafel gaat wegens omstandigheden niet door. De prei is zojuist gecrasht.’

Bart

‘Je kunt de verzamelbundel “Vive la France” nu al reserveren. Komt eind augustus uit’

Powered by WPeMatico