Ouderdom

‘Goh, je krijgt echt een oude kop’, merkte mijn echtgenote op.
‘Vanwaar deze opwelling?’, vroeg ik.
‘De zon schijnt’, zei ze.
‘Ja en?’ Ik zag de relatie niet.
‘De zon schijnt precies op de zijkant van dat hoofd van je.’
‘En toen?’ Ik begreep het niet.
‘Er worden nu zaken zichtbaar die ik eerder niet zag.
‘Dan kunnen we het ook over jouw ogen hebben.’ Ik keek haar aan.
‘Nee, draai je hoofd nog eens terug?’ Ik gehoorzaamde.
‘Ja hoor, ik zie hier ouderdomsvlekjes.’
‘Goh’, reageerde ik.
‘Ja, en hier ook.’ Ze wreef met haar vinger over de plekken.
‘Vroeger had ik ook al vlekken.’
‘O? Nooit gezien?’
‘Nee, dat was vóór jouw tijd. Uitgedrukte puberpuisten. Die zijn later weggetrokken.’
‘Deze gaan niet meer weg.’ Ze zei het met een ernstig gezicht.
‘Waarom zouden ze niet wegtrekken? Doe eens met je vinger.’
‘Wat moet ik met mijn vinger?’
‘Nat maken en dan wrijven. Het kan misschien wel viezigheid zijn.’ Ik opperde ook maar wat.
‘Dat geloof ik niet. Je staat elke dag een uur onder de douche.’ Ze wreef.
‘Gaan niet weg. Het is echt ouderdom. Hoort bij het leven, schat.’
‘Nou ja, dat weet ik niet.’
‘Ik wel. Je buik zakt ook. En voor de zomer lijkt mij een stevige zwembroek ook aanbevelingswaardig.’
‘Hoezo?’, vroeg ik.
‘Wet van de zwaartekracht. Boel zakt.’
‘Nog meer?’, wilde ik weten.
‘De waarheid doet zeer, hè?’
‘Neu. Ik hoef er niet naar te kijken.’
‘Ik wel’, zei ze.
‘Ik kan er echt niet mee zitten, schat. Bovendien is het grotendeels jouw schuld.’
‘Wat is dit nu weer voor een opmerking?’
‘De waarheid doet zeer, toch?’
‘Wat voor een waarheid?’
‘Kijk, ik ben natuurlijk woest aantrekkelijk. Maar dat is geen reden om overal aan te moeten zitten. Conclusie: Het betreft hier een overduidelijk gevalletje gebruiksschade.’

Bart

Powered by WPeMatico