Ballen gehakt.

‘Waarom eet jij nou twee ballen gehakt?’, vroeg mijn echtgenote. We zaten aan tafel.
‘Omdat je er drie hebt gedraaid en wij maar met zijn tweeën zijn.’
‘Juist, en daarom eet jij er twee?’
‘Jij lust er altijd maar één. Dat zeg je altijd.’ Ik vond het gezeur om niks.
‘Dan bewaar je die andere toch in een bakje? In de koelkast?’
‘Er zijn geen bakjes meer.’ Ik had ‘smiddags toevallig gezocht naar een bakje om een restantje kaas in op te bergen.
‘Waar zijn ze dan? We hebben er een stuk of vijf. Heb je wel goed gekeken?’
‘Of ik goed heb gekeken? Ik kijk altijd goed.’
‘Jaja. Ik heb trouwens die door jou als vermist opgegeven sok gevonden.’
‘O? Dat is geweldig nieuws. Waar lag die?’
‘Onder jouw kant van het bed. Hoezo “ik kijk altijd goed”.’
‘Schat, dat is wel echt iets anders hoor.’ Ik zag duidelijk verschil.
‘Wat bedoel je?’
‘Nou ja, die bakjes worden niet vermist. Ze zijn vies en hangen in de afwasser.’
‘Waarom heb je die dan niet aangezet?’
‘Omdat de machine nog niet vol was. Dat is toch zonde? Zo’n half volle afwasmachine aanzetten?’
‘Je kunt ook met de hand afwassen, toch?’
‘Geen afwasmiddel in huis. Zijn we vergeten.’
‘En je hebt vanochtend nog boodschappen gedaan. Waar zit je met je hersens?’
‘Bij het gehakt. Ik moest drie ons halen. Voor drie ballen. En toen heb ik niet aan afwasmiddel gedacht.’
‘En wat nu?’, vroeg ze.
Ik kon slechts mijn schouders ophalen. ‘Morgen alsnog afwasmiddel kopen?’, opperde ik.
Ze slaakte een diepe zucht. ‘Denk eens na? We kunnen de machine nu toch aanzetten? Met deze vaat erbij is hij stampvol.’
‘Dat kan ook.’
‘Dat kan ook? Dat moet! Bijkomend voordeel: zitten we meteen weer goed in de bakjes. Voor als we binnenkort weer eens balletje draaien.’
‘Dat hoeft niet meer schat.’ Ik had een andere oplossing.
‘Hoezo niet? Eet je er asociaal wéér twee?’
‘Nee hoor, ik haal voortaan gewoon twee ons gehakt. Opgelost.’

Bart

Powered by WPeMatico