Gezellig avondje

‘Er is vanavond een optreden’, riep Truus enthousiast. Ze kwam met een brood onder haar arm aangewandeld.
‘O, komt die Jean Bal weer galmen?’, vroeg Bert ongeïnteresseerd. Hij las de digitale krant.
‘Een zangeres hier uit het dorp. Het schijnt dat ze heel goed kan zingen. Dat zeiden ze bij de receptie.
‘En nu staat ze op het punt om via dit campingoptreden internationaal door te breken of zo?’
‘Lieve schat, het is plaatselijk vermaak. Ik heb twee kaartjes gekocht en meteen een tafeltje gereserveerd. Er staat slak op het menu.’
‘Wacht even, Truus. Je gaat me iets te snel. We zouden vandaag boontjes eten. Met een balletje gehakt.’
‘Klopt, maar dat blijft wel goed tot morgen. We gaan lekker uit eten. We hebben per slot van rekening vakantie. Genieten Bert!’
‘Wat je genieten noemt. Toen vorige keer die Franse sukkel hier optrad liep spontaan het zwembad leeg.’
‘Jij liep leeg. Oorzaak alcohol. Biertjes!’
‘Ik moest mijn verdriet verdrinken. Die Fransoos heeft iets voor elkaar gekregen wat zelfs jouw moeder nooit is gelukt. Mij aan het janken helpen.’
‘Stel je niet aan. We gaan. Die lui van hiernaast gaan trouwens ook.’
‘Nou, dan wordt het echt gezellig. Moet ik nog iets van een geel hesje aantrekken?’
‘Jansen, je houdt je gemak. We gaan gezellig doen. Gesnopen?’
‘Het wordt vast bom gezellig. Ik kan haast niet wachten.’ Hij slaakte een diepe zucht en richtte zich weer op het scherm.

‘Ze heeft wel wat weg van Mireille Mathieu in haar betere jaren, riep Bert toen de zangeres de eerste noten liet ontsnappen. Ze zaten in het restaurant aan tafel. Het eten was inmiddels geserveerd en Bert niptje aan een glaasje rode wijn.
‘Dat zou ze willen. Maar ze doet het niet slecht’, vond Truus.
‘Ik moet vaststellen dat de meningen hier aan tafel behoorlijk zijn verdeeld’, riep Bert naar de campingburen die aan een tafeltje naast hun zaten.
‘Hier ook, buurman. Ik vind het ook niks. Maar wat vind je van de slakken?’, lachte hij.
‘Mijn Bert vindt ze heerlijk’, riep Truus. ‘Of niet schat?’
‘Het slakkenmenu hebben ze speciaal voor deze zangeres op de menukaart gezet’, riep Bert.
‘O? Vanwege de smaak? Dat kan ik niet rijmen’, schreeuwde de buurman boven het kabaal uit.

‘Nee, niet vanwege de smaak. Vanwege hun uitzonderlijk lage snelheid. Anders waren ze uit pure ellende van mijn bord gerend om een eind verderop in een krop sla te schuilen.’

Bart

Powered by WPeMatico