Festival

‘Goh, wat geeft zo’n popfestival toch altijd een herrie’, klaagde ik tegen de dame die vóór ons huis haar hondje uitkneep.
‘Ja, erg hè? Vooral de hele dag die basdreun. Chip wordt er heel onrustig van. Of niet Chip?’ Chip keek zoals hij altijd naar mij keek: boos.
‘Gelukkig is het maar één dag. Maar je moet als bezoeker toch echt helemaal knettergek worden?’
‘Ja, dat zou je zeggen. Maar toch… Mijn kleindochters lopen er ook.’
‘O? En die kunnen er tegen?’, vroeg ik.
‘O ja hoor. Jonge meiden hè? Ach meneer, wij waren vroeger toch niet anders?’
Daar moest ik even over nadenken. Vroeger, popfestival…
‘Ik was meer een kroegenist die op drank en achtergrondmuziek draaide. Geen festivals.’
‘Dus weinig herrie?’, lachte ze.
‘Heel weinig. Mijn oren doen het dan ook nog prima. Weinig geleden.’ Ik ondersteunde mijn statement door even mijn oren aan te raken.
‘Maar tegenwoordig doen ze veel aan gehoorbescherming hoor’, zei ze. ‘Ze voeren hele campagnes.’
Chip ging er maar eens rustig bij liggen.
‘U doelt op oordoppen?’
‘Jazeker. Mijn kleindochters hebben ze ook.’
‘O? Dat is heel verstandig.’ Ik vond dat echt.
‘En al haar vriendinnen hebben een setje’, ging ze verder.
‘O, hoor!’ Er klonk een enorm gegil. ‘Er wordt er op het podium ééntje geknepen.’
‘Nee, dat is die zangeres. Eh… kom, hoe heet ze ook alweer?’ Ze keek bedenkelijk naar de hemel en toen naar Chip.
‘Willeke Alberti?’
‘Ik weet het echt niet meer’, riep ze. ‘Mijn oudste kleindochter heeft er een poster van.’
‘Vreselijke herrie’, klaagde ik opnieuw. ‘Dit kan niet goed zijn.’
‘U heeft gelijk. Ik denk zelf dat binnen twee jaar gehoorbescherming op dit soort festivals verplicht gaat worden’, voorspelde ze.
‘Denkt u?’, vroeg ik.
‘Ja, dat moet wel. Iedereen oordoppen in. Een alternatief is er niet meneer.’ Ze rukte een beetje aan haar hond.

‘Tja, een alternatief’, zei ik peinzend. ‘Misschien de muziek wat zachter zetten?’

Bart

Powered by WPeMatico