Bert en Truus Jansen: Herfst #1

‘Wat doen we met de caravan, Bert?’, vroeg Truus.
‘Ik denk aan slopen, hoezo?’
‘Lieve schat, hij moet naar de stalling. De buren beginnen te mopperen.’
‘Wie?’, wilde Bert weten. Truus haalde haar schouders op.
‘Toch niet toevallig die trut van twee huizen verderop? Die van die hond die op onze oprit heeft gescheten?’, vroeg Bert.
‘Weet ik niet. Buuf Trees had het er over. Ze had het van iemand gehoord.’
‘Ja, ja, Trees heeft het van iemand gehoord. Ze hoorde zeker zichzelf praten.’
‘Zo is Trees niet.’
‘Leer mij Trees kennen, Truus. Ze zijn allemaal hetzelfde.’
‘Onzin Bert. Ze waarschuwde alleen maar want hij mag maximaal 48 uur op de oprit staan. Haar neef werkt bij de gemeente. Ze weet dat.’
‘Dat is ook toevallig! Mijn nicht werkt ook bij de gemeente.’
‘Welke nicht? Je hebt helemaal geen nicht’, lachte Truus.
‘En Trees heeft geen neef. Ze heeft zelf met de gemeente gebeld. Om een beetje interessant te doen en ons onder druk te zetten’, mopperde Bert.
‘Ik zei: zo is Trees niet’, herhaalde Truus.
‘Het is pure afgunst. Ze kunnen niet uitstaan dat wij zo’n mooie caravan hebben en een half jaar op pad zijn.’

‘Morgen Trees’, riep Bert wat later tegen de buuf toen hij naar de caravan en zij naar de kliko liep.
‘Morgen Bert’, riep ze vrolijk. ‘Wat glimt die caravan van jullie weer mooi. Ik zei gisteren nog tegen mijn Jan: wat hebben die van Jansen toch een prachtige caravan. Een lust voor het oog. Zonde dat hij binnenkort naar de stalling moet.’
‘O, maar dan heb ik goed nieuws!’, lachte Bert.
‘Goed nieuws?’, vroeg ze.
‘Ja voor jullie.’
‘Hoezo dan?’, wilde ze weten.
‘Hij mag van de gemeente de hele winter op de oprit blijven staan. Mijn nicht werkt namelijk op het gemeentehuis. Eén telefoontje….’ Hij lanceerde een vette knipoog.
‘Dat meen je??!!’, riep ze en liep rood aan.
‘Ja, maar wel onder strikte voorwaarde. Er moet een gekleurde hoes omheen.’
‘Een gekleurde hoes?’
‘Ja, kleurend bij de buurt. Wat dacht je van schaamrood?’

Bart

Powered by WPeMatico