‘Goh, wat heeft u een mooie caravan!’, complimenteerde ik onze nieuwe buurman. Hij was net aan komen vliegen.
‘Ja, mooi hè’, echoode de echtgenote. Ze stond met haar tasje strak om haar lichaam naast de auto.
‘Nieuw?’, vroeg ik.
‘Ja, hagelnieuw.’ Toen tegen haar man: ‘Ik mover hem op zijn plek. Geef de afstandsbediening eens hier?!!’ Ze hield haar hand geopend in zijn richting.
‘Kijk Bart, dat is nog eens een dame met power.’
‘Hm, meer zo’n geforceerd geëmancipeerd typ. Heb ik niks mee.’
‘Harm, de afstandsbediening!!’, riep ze nogmaals en bewoog ongeduldig haar hand.
‘Geweldig dit.’ Mijn echtgenote stond zichtbaar te genieten.
‘Kijk, daar komt lulletje. Met de joystick.’ Ze rukte het ding ruw uit zijn hand.
‘Jij gaat achter de caravan staan en roept STOP als ik moet stoppen. Maar we gaan eerst oefenen.’
‘Dat lijkt me een fantastisch plan, schatje. Ik ga nu.’ Hij huppelde als een konijntje richting achterkant.
‘Ik sta! Start de test, Bep!!’ Ze drukte op een knop maar er gebeurde niets.’
‘STOP!!!’, riep Harm.
‘Hoezo stop? Hij rijdt nog helemaal niet’, gilde ze. Het lulletje kwam weer aangehuppeld.
‘Hoorde je mij STOP roepen, schatje?’, vroeg hij blij.
‘Ja natuurlijk hoorde ik dat. Maar IK deed nog niks hoor. Ga maar weer terug. Dan probeer ik het nog een keer.’
‘Gaan we dan nu voor het eggie?’ Ze keek hem aan. ‘Hoezo voor het eggie?’
‘Dan moet ik er eerst batterijtjes instoppen.’
‘Dus ik sta hier voor Bep met de korte achternaam op dat ding te drukken?’, riep ze nijdig.
‘Nee hoor schatje. We hebben toch even gezellig geoefend?’
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.