‘Zo, ik heb me eens even lekker uitgeleefd’, riep ik na een garage opruimactie en mij aansluitend enigszins bezweet meldde bij mijn direct-leidinggevende.

‘Ik kan het zien schat. En ik heb het gehoord. Heb je veel weggegooid?’
‘De auto ligt vol. Even snel een kopje koffie en dan op pad.’
‘Breng je het naar de milieustraat? Dan mag je het millieupasje wel niet vergeten. Ze sturen je zo terug.’
‘Ik ga eerst naar de kringloop. Breng ik dat oude poefje van je moeder naartoe.’
‘Het oude poefje?’
‘Ja, dat knalgroene ding.’
‘O? En zonder overleg?’
‘Ja. Ik heb zelfinitiatief getoond. Toegegeven, dat is risicovol, maar toch.’
‘Het was altijd zo’n fijn poefje’, vond ze.
‘O, echt een geweldig poefje. Zullen ze bij de kringloop vast heel blij mee zijn.’
‘Het is trouwens maar goed dat hij niet kan praten. Weet je nog? Toen we pas verkering hadden?’
Niet praten? Nou, ik heb er vanochtend nog een stevig gesprek mee gevoerd.’
‘Jij?’
‘Ja, ik. Toen ik de garage inliep en dat kloteding niet aan de kant ging.’
‘Ik bedoel eigenlijk iets anders’, grinnikte ze.
‘Nou, ik ook. Ik heb hem namelijk een enorme rotschop verkocht.’
Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better