Jeukje

‘Ik zag net een Sinterklaas in een auto zitten’, merkte ik op toen ik terugkeerde van een bezoekje aan de medische sector.

‘En wat zei de dokter?’, vroeg mijn echtgenote.

‘Over die Sinterklaas? Hij vond het wel grappig.’

‘Nee, over je kwaal. Daar ging je toch voor?’

‘O, krijg een zalfje. Dan moet het overgaan.’

‘En heb je dat meteen gehaald?’

‘Nee, kan ik vanmiddag ophalen bij de apo.’

‘Die sint zat trouwens zelf achter het stuur’, ging ik verder.

‘Leuk. Jeukt het nog?’

‘Ja, daarom krijg ik dat zalfje. Er zaten geen Pieten in de auto. Hij reed alleen.’

‘En wat was nou de oorzaak?’, vroeg ze.

‘Ik denk Corona. Dan is het verstandig om alleen in een auto te zitten.’

‘Ik bedoel van die jeuk!’

‘O, waarschijnlijk een allergietje.’

‘Zou hij in deze tijd ook op huisbezoek komen?’, ging ik verder.

‘Als je ziek genoeg ben. Maar voor dat jeukje komt hij echt niet op visite hoor.’

‘Ik bedoel de Sint. Of hij huisbezoekjes aflegt.’

‘Geen idee. Wou je hem langs laten komen dan?’

‘Nee hoor, veel te groot risico.’

‘Wat zeur je dan steeds over die Sint’, vroeg ze ietwat geïrriteerd.

‘Niks, ik zei alleen dat ik hem in die auto zag rijden.’

‘Hier krijg ik nou jeuk van. Dat gezwam.’

‘O, maar dan mag jij dat zalfje ook wel ophalen hoor.’

Bart