Het songfestival

‘Heb je het al gelezen?’, vroeg ik mijn echtgenote.

‘Wat bedoel je? Je bent altijd zo lekker vaag op de vroege morgen.’

‘Nou, over vaag gesproken: er gaat komend jaar ene S10 voor ons meegalmen op het songfestival.’

‘S10?’, vroeg ze.

‘Ja, dat is de nieuwe spelling. Ze heet gewoon Stien. Maar dat komt blijkbaar niet over.’

‘Dus we sturen dit jaar een Stien naar Milaan? Leuk!’

‘Ik weet het niet hoor’, zei ik. ‘Ik krijg het gevoel dat we na die zingende korenschoof van vorig jaar, dit jaar een Klara5 sturen.’

‘Je moet de mensen op hun muzikale kwaliteiten beoordelen. Niet op naam of uiterlijk’, zei ze vermanend.

‘Nou ja, muziekale kwaliteiten. Dan kunnen ze het festival wel opdoeken.’

‘Ach, jij altijd met dat negatieve gedoe’, riep ze.

‘Waar zijn de tijden van Corrie Brokken, of Teachin. En onze troubadoer, Lenny. Dat waren pas artiesten.’

‘Je begint oud te worden Bart. Tijden veranderen.’

‘Heb je trouwens al wat muziek van haar gehoord?’, vroeg ze.

‘Ja, gisteravond op de TV. Klonk voor geen meter.’

‘Gaf ze een optreden of zo?’

‘Nee, het programma “op1” besteedde aandacht aan haar. Die Cornald Maas zat er.’

‘Nou ja, die heeft er echt verstand van. Als hij het zegt dat het goed is, dan is het echt goed.’

‘Dionne de Graaf zat er trouwens ook.’

‘O? En die vond er ook iets van?’

‘Ja, die kreeg tranen in haar ogen. En daar kan ik mij alles bij voorstellen.’

Bart