‘Zeg Bart, herinner jij je nog de discussies die ik vroeger met onze mannen voerde?’
‘Over het nut van het onderwijs?’, vroeg ik.
‘Ook, maar vooral over hun schoenen.’
Ik keek op. ‘Waar gaat dit over?’
‘Kijk even naar je schoenen. De manier waarop je die aantrekt.’
‘Tja, ik heb geprobeerd om ze over mijn hoofd te trekken, maar dat redde ik nét niet. Wat bedoel je nou?’ Ik had zo’n hekel aan prijsvragen zonder prijs.
‘Kijk nou eens naar die ingetrapte achterkanten. Je maakt je veters nooit los. Net als de kinderen vroeger.’
‘Kan ik me niet herinneren.’
‘Jij kunt je wel meer dingen niet herinneren.’
‘Slijtage schat. Huwelijksjaren zijn tropenjaren: veel denkwerk.’
‘Het is zo simpel. Veters losmaken, een beetje uitdrukken, tong naar voren en hup.’
‘Ik heb moeite met strikken. Moet ik te diep bukken.’
‘Waarom koop je dan geen instappers? Dit is toch zonde? Kijk nou!’ Ze bewoog de ingedeukte achterkanten.
‘Instappers vliegen uit. Mijn wreef is niet in verhouding.’ Ik had al eens een paar gehad.
‘Er is bij jou wel meer niet in verhouding’, vond ze.
‘Er zijn ook vrouwen die dan spontaan voor hun man op de knieën gaan.’
‘Zoals in die serie die je op Netflix volgt?’, vroeg ze.
‘Ik weet niet waar je het over hebt, schat.’
‘Ik wel. En die gaan echt niet op de knietjes voor een strikdiploma.’
Bart
Copyright Brompot columns en korte verhalen November 2020
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.