Vroege vogels

‘Ik was vanochtend al vroeg wakker’, riep ik gapend aan het ontbijt. ‘Rond zes uur al.’

‘Niks van gemerkt’, klonk het vanaf de andere kant van de tafel.

‘Nee, jij was ook niet vroeg wakker, ik heb het over “ik”. Moi.’ Ik wees nog even voor alle duidelijkheid naar mijzelf.

‘Ja ja, je komt luid en duidelijk over.’

‘Maar meestal word ik dan ook wakker, snap je?’

‘Wanneer? En waarvan?’, vroeg ik.

‘Als jij vroeg wakker bent.’

‘Hoezo dan?’

‘Omdat je dan gaat liggen draaien.’

‘Hoe weet jij dat nou als je ligt te slapen.’

‘Dan word ik toch wakker? Man wat een gesprek. Schenk nog maar even koffie in.’

‘Ik voel me echt soezelig’, zei ik toen ik opstond en wat steun op de rugleuning van de bank zocht. ‘Alsof je een hele nacht hebt gewerkt.’

‘Voordat je wat in je hoofd haalt. De bank is voor vanmiddag al gereserveerd. Ik krijg visite van hierachter.’

‘Toch niet die schetterbek van Vogels?’, vroeg ik.

‘Wat is er mis met Vogels? Het is een aardige vrouw.’

‘Ik werd wakker van een schetterende vogel.’

‘Dat lijkt me sterk’, vond ze.

‘Hoezo sterk?’

‘Omdat die rond dat tijdstip nog slapen.’

‘Lieve schat, ik werd om tien over zes wakker van een langsscheurende en kabaalschoppende scholekster!’

‘Ach, hou toch op. Wat moet zo’n vogel nou op dat tijdstip.’

‘Ik denk dat hij om zes uur op kantoor moest zijn. Had zich vast verslapen.’

Bart