‘Goh, deze deelnemer zegt “jeetje”‘, merkte ik op. Ik keek naar een verbouwprogramma op TV.

‘Jeetje? Wat jeetje?’, vroeg mijn echtgenote. Ze stond in de keuken belangrijke dingen te doen. 
‘WAT JEETJE?’, herhaalde ze haar vraag nadat ik na twee seconden nog niet had gereageerd.
‘Dat stel in TV WONEN.’
‘Wat is dat dan?’, vroeg ze.
‘Dat is dat programma waarin ze het interieur van je huis in driekwartier tijd van een gezellige rommelboel veranderen in een YabYum.’
‘Doe toch niet altijd zo negatief, man!’, mopperde ze terwijl ze de kamer inliep.
‘Ja hoor, nu zegt ze het weer: “Jeetje”. En hij papagaait enthousiast mee.’
‘Het is toch ook mooi?’, vond ze.
‘En moet je die opleukbeun interessant horen zwammen: “ik heb er voor gekozen…” Nou, voor de duidelijkheid: hij heeft niks gekozen. Ze hadden nog wat rommel in het magazijn liggen waarvan de regisseur vond dat het die kamer in moest. Niks kiezen.’
‘Het is toch grotendeels hun eigen keus hoor’, zei ze en liep terug naar het fornuis. 
‘Ze maken ieder een “mood-bord”. Daar staan hun ideeën op’, wist ze. 
‘Schat, “mood” betekent “stemming” en als ik die mooie Harry zo over dat scherm zie huppelen, dan wisselt die stemming met de minuut.’
‘Hoe dan ook, Bart, ze vinden het blijkbaar heel mooi!’
‘Nou ja, ze roepen in ieder geval nog “Jeetje” en dat is een stuk beter dan het standaart “wauw” of het altijd weer verrassende “gaaf”.’
‘Zo is dat schat. Dek de tafel maar vast.’
‘Nog heel even, even kijken. Ze krijgen nu hun sleutel terug van die palingboer Kees.’
‘Ja, dat is een symbolische daad ter afsluiting.’
‘Klopt, en tegelijkertijd het startsein om de boel weer zo snel mogelijk in de oude glorie te herstellen.’
Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better