‘Ik wil een paar nieuwe pantoffels’, meldde ik tijdens het ontbijt.

‘Koude voeten?’, vroeg de krant lezende overkant.
‘Nee, voor de buurt. Voordat ze beginnen te roddelen.’
‘Roddelen over jouw voeten?’
‘Denk even na Truus. Voordat je het weet heb je een plakker op je kont. Dat je geen geld hebt voor pantoffels.’
‘Lijkt me stug met twee auto’s voor de deur.’
‘Je kent ze toch? Vergeleken bij Annie van-de-Heuvel is die roddeltrut van Koldewijer een lammetje.’
‘En jij laat over je roddelen? Jij? Laat me niet lachen.’
‘Nee, daarom wil ik pantoffels.’
‘O, dus je bent van plan op pantoffels door de straat te lopen?’
‘Nou nee, dat niet natuurlijk. Dan gaan ze stuk. Gaten in de zolen geeft nóg meer roddelpraat.’
‘Ik snap niet waar jij je druk over maakt. Koude voeten is een argument. Roddelpraat niet.’
‘Oké, dan gaat het over koude voeten. Klopt trouwens ook nog.’
‘Zie, dat dacht ik al. Jij altijd met dat slappe gezwam.’ Ze slaakte een zucht.
‘Toch heeft het wel degelijk met elkaar te maken, Truus’, zei ik nog maar een keer om mijn gelijk te halen.
‘Man, koop pantoffels en hou op met dat gejank. Ik zie de relatie echt niet’, mopperde ze.
‘Nou, ik wel. Annie van de Heuvel was hier gisterenmorgen aan de deur.’
‘Annie? Wat moest ze?’
‘Annie verkoopt loten voor de rummikup-club. Ze vroeg of wij loten wilden kopen.’
‘O? En heb je ze gekocht?’
‘Nee, ik heb gezegd dat ik daar geen geld voor heb. Toen keek ze naar mijn blote voeten en riep: “Snap ik helemaal”.’
Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better