Vijftig tinten grijs….

Een jaartje of twee geleden ging het er in één keer over: het levenswerk van schrijfster L.E. James. Drie dikke boeken vol erotische prietpraat met een tweeledig doel: het vullen van schrijfsters portemonnee en het doorbreken van niet bestaande taboes. Het was “hot” om het maar passend te verwoorden.

Als ik het goed heb begrepen was het de oorzaak van de kortdurende periode dat vrouwelijke hormomen uit pure honger uit hun roestige kruiwagen sprongen en dat het mannelijk zaad zich, als ware het een dagen durende tsunami, luid klotsend zijn weg zocht richting hunkerende en uitgehongerde dames.

Ook bij ons verschenen de drie boeken. Verpakt in een strakke condoom werden ze voor een bedrag van vijftig euro over de toonbank geduwd. En zoals dat dan gaat: behalve de vrouwelijke doelgroep werden ook wij mannen door alle opwindende ophef geprikkeld. Zo ben ook ík vol optimisme aan het spul begonnen. Tot aan bladzijde zestien want toen kreeg ik heimwee naar mijn Donald Duck die nog half uitgelezen op de WC lag.

Vijftig tinten grijs, gezwam tot op het bot. Ik kreeg het gevoel van een “deja vu”. Dat komt omdat ik voor een deel de jaren zestig heb meegemaakt. De tijd waarin op seksgebied alles kon en mocht. Hele wagonladingen seksspeeltjes rolden ons land binnen, seksblaadjes kon je op straat kopen, buren gaven elkaar gevraagd en ongevraagd een beurt en bij de padvinderij gebruikten we ons zakmes om een houtwerkje in de vorm van een vibrator te snijden. Alles kon en alles mocht.

En de hele gemeenschap deed er ook aan mee. De film Deep Throat werd in de bioscoop vertoond en de toenmalige minister van justitie, de katholieke Dries van Agt kwam hoogstpersoonlijk kijken of de film wel geschikt was voor het publiek. Hij kwam er met een afgetrokken bekkie en rode oortjes uit. Bovendien kreeg hij geen woord meer uit zijn diepe strot. Vijftig tinten grijs, het doorbreken van taboes. Hoezo bestaan die nog.

Na het jaren zestig gedoe hebben we nog diverse overbodige pogingen gezien. Zoals die van Paul de Leeuw die het nodig vond om vooral veel schuttingwoorden in zijn programma’s te bezigen en mensen te confronteren met zijn eigen persoonlijk taboe-doorbreking. En wie kent Jef van Oekel niet met zijn Barend Servet shows. Of de naakte VPRO vertoning van Phill Bloom waar bijna het complete kabinet over struikelde..

Onlangs verscheen dan de film “vijftig tinten grijs” full color in de bioscoop. Hordes zijn er inmiddels geweest en hebben thuis in de verlenging nog een poosje doorgeborduurd waarbij het complete servies richting slaapkamer verdween om vooral veel uit te proberen. Ik heb begrepen dat er bij de Blokker een run is ontstaan op strak geveerde wasknijpers.

Afgelopen week werd het kunstwerk nog even op Net5 geslingerd. Inmiddels gedegradeerd tot een slapstick met een waardering van twee sterren.

Bij ons zijn de boeken inmiddels verdwenen. Ik weet niet waar ze zijn. Jammer want ik wilde ze doneren aan de pauselijke masturbaris van het Vaticaan. Daar hebben ze na de onthullingen van de laatste jaren heel erg behoefte aan een nieuw elan.

Het gaat die oude kruisenpoetsers vast enorm helpen.

Bart

Powered by WPeMatico