‘Goh, hoorde je dat?’

‘Wat?’, vroeg mijn echtgenote na een korte indaalpauze.
‘Op de radio. Dat Monique, de vriendin van André Hazes, niks meer met Rachel te maken wil hebben.’

‘Met wie?’, vroeg ze. Ze zat de krant te lezen.
‘Rachel, de weduwe van zijn vader.’
‘En wat moeten we daarmee?’.
‘Niets. Maar het is toch triest dat je vriendin niks met je moeder te maken wil hebben.’
‘Nee, best niet’, vond ze.

Ze hield nu haar vinger bij een regel en keek op.
‘Wat is dit voor een stom antwoord?’, vroeg ik.
‘Wat is dit voor een stompzinnig onderwerp?’, kaatste ze terug.

‘Dit is sociaal nieuws. Heel wat beter dan dat geleuter over de kabinetsformatie.’
‘Bart, sinds wanneer interesseer jij je voor dit achterlijke gezanik over de familie Hazes? Doe me een lol zeg’

Nu ketste ik hem terug.

‘Sinds wanneer interesseer jij je voor Haagse zaken?’
Ze plaatste opnieuw haar vinger op een regel en keek nogmaals op. ‘Sinds ik ben getrouwd met een Hagenees. Bijna veertig jaar geleden.’

‘O, ik doelde op de formatie. Maar goed. Fijn te horen dat je tenminste nog interesse in mij hebt.’
‘Heb je soms iets nodig, Bart? Aandacht?’

‘Kom op zeg, het is toch gewoon Godsgeklaagd dat die familie steeds zo in het nieuws is. Waarom worden ze niet met rust gelaten?’
‘Omdat ze dat zelf zo willen. Aandacht, ze schreeuwen net zoals jij om aandacht.’ Ze legde een gevoelige nadruk.
‘Ik kan me niet voorstellen dat ze met hun hele hebben en houwen in het nieuws willen’, besloot ik.

‘Ik wel. Die Monique is een muts, André een groot kind en laten we het vooral niet over die Rachel hebben.’
Ze dook weer terug in de krant.
‘Nou ja zeg, haal even de familie Hazes door het slijk. Ze kunnen zich niet eens verdedigen.’ Ik vond er wel iets van.
‘Verdedigen? Nou dat plezier gun ik ze in geen geval.’

‘André kon best goed zingen. We hebben er zelfs cd-tjes van’, herinnerde ik mij.
‘Als hij het bij zingen had gehouden was er niks aan de hand geweest en had de roddelpers er niets over te melden gehad.’
‘Toch vind ik het sneu.’ Ik meende het.

Ze schudde haar hoofd.
Ik keek naar het tafereeltje voor mij op en aan tafel. Krant, kopje koffie, ochtendjas… Ik gaapte, pakte het lepeltje en roerde zinloos door mijn koffie.

‘Verder nog iets te melden?’, vroeg ze nadat ze de krant had dichtgevouwen en haar kopje pakte.
Ik knikte.
‘Sieneke van sha-la-la-li is zwanger van de tweede.’

Ze keek me aan alsof ik van Mars kwam aangevlogen, zuchtte een keer diep en nam toen nóg een slokje.

‘Ik ben elke dag weer blij dat je met pensioen bent gegaan, Bart. Ik ervaar het als een enorme verrijking van mijn leven.’

Bart

Copyright Brompot september 2017

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better