De man met de gescheurde broek

Ze horen min of meer bij de inventaris van de moderne stad maar gedreven door ons collectief schaamtegevoel zetten we ze het liefst zo ver mogelijk buiten zicht bij het grof vuil: de zwerver. We vinden er namelijk allemaal wel iets van. En dat varieert van “zielig” tot “eigen schuld dikke bult”.

Jaren geleden werd ik er voor het eerst mee geconfronteerd. Als forens uit een toen nog zwerverloze provincie treinde ik dagelijks naar Arnhem om vervolgens op het stationsplein met de rafelrandjes van de wereld te worden geconfronteerd. En die bleek hard, keihard. En dat was wennen. Vooral het aanblik van de medemens die al sleurend met een plastic zak persoonlijke spullen de vuilnisbakken afstroopte op zoek naar restjes patat en andere afgedankte etenswaren was zeer confronterend.

Ik troostte mij in eerste instantie met de naïeve gedachte dat hij of zij zoekende was naar iets wat hij of zij per ongeluk zelf had weggegooid. Maar die waanvoorstelling werd al snel verdrongen door de keiharde realiteit. Zoals gezegd was het wennen. En inderdaad, na een paar maanden hoorde “het” erbij en weer later begon je zelfs mensen te missen als ze ’s morgens niet in de deuropening van het station hun opwachting maakten.

Ook in onze Doetinchemse stad treffen we tegenwoordig mensen met een zwervend bestaan. Zo ook de man “met de gescheurde broek” die regelmatig door de stad zwierf. Steeds onderweg naar de dag van morgen. Ook hier varieerde de algemene opvatting van “zielig” tot “eigen schuld dikke bult” en probeerden we zijn gedrag te beoordelen door het te spiegelen aan onze eigen handel en wandel. De spiegel besloeg abrupt.

Feit was dat de man geen hulp wenste en zijn eigen plan trok. Ook de plaatselijke hulpverlening kreeg volgens zeggen weinig tot geen vat op hem.

Over zijn levensgeschiedenis is verder weinig bekend. Hier en daar klinkt er een flard van “horen zeggen”. Verder komen we niet. En eigenlijk is dat ook helemaal niet meer interessant.

Onlangs is hij namelijk gestorven. Laten we ons troosten met de gedachte dat hij zijn rust heeft gevonden.

Bart

Powered by WPeMatico