De ontwikkeling

‘Heb je niks te doen of zo?’, vroeg Truus. Bert zat een beetje voor zich uit te staren.
‘Ik zit na te denken.’
‘Kun je dat niet ergens anders doen?’
‘Hoezo?’
‘Nou ja, ik wil hier in huis aan het werk.’
‘O, dus ik zit in de weg?’
‘Als je het zo wil noemen, dan zit je inderdaad in de weg.’
‘Dus eigenlijk word ik nu weggestuurd.’
‘Ja zoiets. En dat is niet zo erg, want dat nadenken doe je naar ik aanneem met je hersens, en die verhuizen mee naar elders.’
‘Mijn moeder stuurde mij vroeger ook altijd naar buiten.’
‘Ahhhh, zat je toen ook al in de weg?’
‘Nou ja zeg. Dat is wel een totaal verkeerde conclusie.’
‘O ja? Hoezo?’
‘Mijn moeder vond het voor mijn ontwikkeling beter dat ik mij onder de kinderen begaf.’
‘Spelen dus?’
‘Ja, zo mag je het ook noemen. En ik ben er niet slechter van geworden.’
‘O? Vind je dat, Bert? En waaruit blijkt dat dan?’
‘Nou ja zeg, ik vind dat ik mijzelf toch behoorlijk heb ontwikkeld.’
‘Ik zie je tegenwoordig nog weinig spelen’, lachte ze.
‘Er valt met jou geen fatsoenlijk gesprek te voeren, Truus Jansen. Jij hebt je niet zo ver ontwikkeld. Ik denk dat je vroeger gewoon te weinig hebt buiten gespeeld.’
‘Dat zal het wezen. Nou, wat gaan we doen, Bert?’
‘Ik word ook maar gewoon de keet uitgegooid. En ik laat het ook allemaal maar zo gebeuren’, mopperde hij.
‘Joh, doe niet zo dramatisch. Misschien kun je een leuk leerzaam gesprekje voeren met één van de buurtgenoten.’
‘Wat wil je nou, Truus. Dat ik bij die Agnes van hiernaast aanbel met de vraag of ze zin heeft in een gesprekje?’
‘Zou je kunnen overwegen?’
‘Hou toch op. En bovendien, ze is “maatschappelijk aan het werk”.
‘Tja, dat is dan weer jammer. Maar misschien moet je doorlopen naar het eind van de straat.’
‘Wat moet ik daar nou weer?’
‘Nou, daar heb je een mooie grote zandbak. Kun je je lekker onder je lotgenoten begeven en rustig verder werken aan je ontwikkeling.’

Bart

Powered by WPeMatico