Een tijdje geleden had ik dringend behoefte aan een nieuwe zomerjas. De mussen dreigden collectief van het dak te storten en ik liep nog in een winteroutfitje. Dus ging ik gezellig met mijn echtgenote naar de binnenstad. 
Onze tactiek is altijd simpel: we beginnen met het afstruinen van de etalages om dan uiteindelijk een interessant ogende winkel binnen te sluipen. Dat binnensluipen doen we bewust om te voorkomen dat ik bij binnenkomst meteen prooi word van een provisie-geile verkoper cq verkoopster die zich al hijgend en kwijlend aan mijn broekspijp vastklampt. Ik voel dan abrupt de neiging opkomen om een bot uit mijn zak te trekken en die heel ver weg te gooien. Ik heb zo’n pesthekel aan dat opdringerige blije geleuter. 

Ik trof echter een verkoopster die heel vriendelijk kwam vragen of ze me kon helpen. Achteraf gezien ben ik dan toch weer net iets te kort door de bocht geweest met mijn botte “Nee”
Ik zag een leuke jas hangen. De maat was zoals elk jaar weer even schrikken, maar het prijskaartje maakte veel goed. Mijn echtgenote vond dat ze er zonder gêne naast kon lopen, dus tevreden op pad naar de kassa…
‘Zo, meneer is geslaagd?’, stelde de caissière vast terwijl ze de jas aanpakte. Ze startte wat standaard handelingen waaronder het los-martelen van een beveiligingsdopje en het scannen van het kaartje. 
‘Mag ik uw klantenkaart alstublieft?’ Ik keek naar mijn echtgenote. Die haalde haar schouders op. 
‘We hebben geen klantenkaart’
‘O’, klonk het verbaasd. ‘Maar dan maak ik er toch even snel eentje voor u aan’, voegde ze er ietwat arrogant aan toe. ‘Uw naam, adres, email, mobiele telefoonnummer en uw geboortedatum alstublieft?’ 
Ik keek haar verbaasd aan. ‘Waarvoor?’
‘Voor de klantenkaart, meneer.’
‘Wat moet ik daar dan mee?’ 
‘Meneer, een klantenkaart is leuk en handig.’ Haar vingers hingen klaar boven het toetsenbord om mijn gegevens in te kloppen. 
‘Waarom is die leuk en handig?’, vroeg ik . 
‘Gewoon, handig. En leuk’, klonk het. 
‘Krijg ik dan korting of zo?’ Dat was mijn interpretatie van “leuk”. 
‘Soms krijgt u korting, en met uw verjaardag krijgt u dan bijvoorbeeld een felicitatiekaartje toegestuurd van onze manager. Dat is toch leuk? Vind u ook niet, mevrouw?’ Ze glimlachte. 

Mijn echtgenote hield zich buiten de discussie. Ze kent mij en weet wanneer ze niet moet reageren.

‘En u krijgt informatie via de email. Bijvoorbeeld over onze nieuwe collecties’, ging ze onverstoorbaar verder.
‘Ik hoef geen informatie over uw nieuwe collecties.’ 
Ze werd ietwat rood. 
‘Ik haal mijn collega er wel bij.’ Ze verdween uit beeld.

Er arriveerde een glimmende, bruinverbrande en energierijke Snelle Jelle. 

‘Meneer, u wilt geen handige klantenkaart? En u wilt géén informatie over onze collecties?’
ik keek hem aan en herkende zijn blik: hij kwam rechtstreeks van de cursus “hoe smeer je een onnozele klant een nutteloze klantenkaart aan”.
‘Ik wil geen klantenkaart, ik wil betalen en dat wil ik nu.’ Ik raakte geïrriteerd. 
‘Oké José, deze meneer wil liever niet onze ó zó handige klantenkaart. En meneer wil géén informatie over onze collecties en meneer wil óók geen verjaardagskaart.’
Ik keek hem strak aan. ‘U bent nog wat vergeten. Deze meneer wil namelijk óók geen zomerjas meer.’ Ik draaide mij om, gaf mijn echtgenote een arm en verliet het pand…

Ik heb het gevoel dat de klantenkaart bij deze winkel wordt afgeschaft. En wel per direct.

Brompot

Copyright Brompot 2016

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better