Een kopje thee

‘Kijkt u eens mevrouw, meneer, uw thee.’
We waren na een rondje zwarte vrijdag toe aan een momentje puffen.
De serveerster plaatste een ronde plank met acht potten prut op tafel. Daarna twee dampende theeglazen op een schoteltje. Een koekje in een hermetisch van de buitenwereld afgesloten plastic verpakking lag zich gezellig tegen het glas te warmen.
‘En nu?’, vroeg ik.
‘Momentje meneer.’ Ik bleek te voorbarig want op hetzelfde moment kregen we een geplastificeerd instructiekaartje uitgereikt.
‘Hierop staat alles beschreven’, zei ze met een glimlach. ‘Mocht u nog vragen hebben, dan roept u maar.’ Ze knikte vriendelijk en trok zich vervolgens op tactische wijze terug achter de bar.
‘Is dit een bouwpakketje?’, vroeg ik mijn echtgenote. Die haalde haar schouders op en las aandachtig de kaart.
‘Je moet een zakje uit het bakje pakken… deze dus.’ Ze hield een op een geperforeerd toiletpapiertje lijkend dingetje hoog. ‘En dan kies je uit één van die acht potten je theetje.’
‘Die je dan met een lepel in zo’n zak moet zien te batsen?’, raadde ik.
‘Juist. Daarna hang je het complete spul in het water, laat het vijf minuten trekken en dan heb je heerlijke thee.’
‘Kan die serveerster dat niet doen?’, vroeg ik ietwat geërgerd.
‘Kom op schat, dit is toch leuk?’ Ze keek blij.
De leuk ontging mij volledig. Mijn echtgenote inspecteerde nu stuk voor stuk de potten en bleef hangen bij een groenachtige melange. ‘Groene mixthee’, zei ze met een lach. De dop ging eraf, de schep er in en vervolgens werd het opgelepelde spul afgeleverd bij de ingang van het zakje wat ze met haar andere hand vasthield.
‘Help eens, ik kom net één hand tekort.’
‘Wat moet je dan?’, vroeg ik.
‘Het zakje wil niet open.’ Ik nam het geperforeerde zakje over en trachtte het te openen. Een klein rukje bleek voldoende.
‘Geef nog eens een zakje?’
‘Je moet dat voorzichtig doen’, zei ze.
‘Weet ik.’ Ik blies hem iets los, stak mijn wijsvinger naar binnen en maakte wat ruimte.
‘Geef maar’, zei ze en nam hem over. Ze liet de blaadjes in de opening zakken en vervolgens het geheel in het warme water. Het water kleurde gifgroen.
‘Staat er op dat briefje ook nog een alarmnummer?’
Ze keek me zuchtend aan. ‘Wat nu weer?’

‘Volgens mij voltrekt zich op dit moment in jouw kopje een regelrechte millieuramp.’

Bart

Powered by WPeMatico