‘Verdorie wat een herrie. Heeft er één de muziek hard staan!’, riep ik ontzet vanuit bed door het raam richting voortent waar mijn echtgenote aan een vroege koffie lurkte.
‘Ja hè, ze zijn er vroeg bij.’
‘Wat is dat voor een ongein? Ik lag zo lekker uit te slapen.’
‘Animatie. Ze hebben vandaag een animatieprogramma opgestart.’
‘Dat meen je!’, riep ik kwaad. ‘Animeren is toch vermaken?’
‘Ja, wij worden nu vermaakt.’ Ik sprong uit bed en jumpte vervolgens uit de caravan.
‘Die herrie komt uit het zwembad’, stelde ik vast.
‘Aquajoggen’, wist mijn echtgenote.
‘En dat moet met herrie?’
‘Ja, anders werkt het niet.’
‘En hoe lang duurt dat?’
‘Half uurtje per sessie.’
‘En dan?’
‘Dan is het klaar.’
‘Klaar? En wat beoogt men te bereiken?’
‘Soepele spieren.’
‘Op die Akkiemakkie herrie?’
‘Ja. Je krijgt een paar hulpstukken waarmee je in het water op de maat moet bewegen.’
‘Deze teringherrie kent geen maat.’
‘Waarom ga je niet nog een uurtje slapen?’, stelde ze voor. ‘Het was zo lekker rustig.’
‘Lekker rustig? Ben je doof of zo?’
‘Om elf uur start de volgende sessie. De buurvrouw van hier tegenover vroeg of ik mee wilde.’
‘Jij?’
‘Ja, ik.’
‘En ik dan? Zit ik hier alleen te koekeloeren.’
‘Hoeft niet. Je kunt ook je ook nog inschrijven.’
‘Voor dat stomme aquajoggen?’
‘Nee, blaasvoetbal voor volwassenen. De buurman gaat ook. Maar doe wel eerst je gebit uit.’

Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better