Een vrijwilligersmiddag

‘Goh, zijn jullie alweer terug uit Griekenland?’, vroeg buuf Agnes. Ze liep naar haar auto terwijl Bert net een afvalzak in de kliko mikte.
‘Ja, het was maar een weekje. Maar het was meer dan genoeg hoor.’
‘O, ik zou het met gemak drie maanden vol kunnen houden’, lachte ze.
‘Onder normale omstandigheden red ik dat ook wel.’
‘Was er sprake van abnormale omstandigheden?’, vroeg ze lachend.
‘Ja, de zus van Truus en haar man waren mee.’
‘En die zijn niet gezellig?’
‘De zus van Truus lijkt op haar moeder. En laat die moeder nou toevallig ook mijn schoonmoeder zijn, snap je?’
‘Je bedoelt die grijze dame die hier altijd op de fiets komt? Is dat je schoonmoeder?’
‘Altijd op de fiets? Hoe bedoel je?’
‘O, roep ik nu iets doms?’
‘Nee hoor, vertel verder. Wanneer komt ze dan?’
‘Ik zie haar vaak op woensdagmiddag. Woensdag werk ik altijd thuis. Vandaar.’
‘O, dan ben ik altijd weg. Naar de bejaardenmiddag. Ik draai bingo voor de bejaarden’, zei hij.
‘Goh Bert, wat leuk man! En dat doe je als vrijwilliger?’
‘Ja, mijn schoonmoeder heeft me daar ooit naar binnen gehaald. En sindsdien sta ik als een soort verlosser elke woensdagmiddag het evangelie van de bingo te verkondigen.’
‘Echt grappig. Dat had ik niet achter je gezocht joh.’
‘Nee, ikzelf ook niet. Maar ze zijn blijkbaar erg blij met me.’
‘En jij vindt het leuk om te doen?’
‘Nou ja, leuk. Het geeft wel een hoop gezeur. Voor de één moet ik sneller draaien, voor de ander langzamer. Dan lees ik de nummers te zacht op. Voor anderen weer te hard. Er zijn veel tijdvretende plaspauzes, koffiepauzes, kortom een middagvullend programma.’
‘Knap van je, Bert. Je schoonmoeder is vast ook trots op je.’
‘Dat weet ik niet. Na mijn tweede optreden haakte ze af.’
‘O? Dat is dan weer jammer.’
‘Ja, dat vond ik ook. Maar dat is typisch mijn schoonmoeder. Ze had volgens haar iets belangrijkers te doen: ze neemt nu deel aan een praatgroepje over moeizame familierelaties.’

Bart

Powered by WPeMatico