Schatgraven…

‘Nou ja zeg, kijk eens wat ik heb gevonden?’, riep ik enthousiast. We waren in de buurt van Argelès op een rommelmarkt beland waar ik een plastic mapje tussen een stapeltje oude boeken had gevonden.
‘Wat is dat?’, vroeg mijn echtgenote quasi nieuwsgierig.
‘Dat zal ik je uitleggen. In dit mapje zit echt een hele oude krant.’
‘Hoe oud?’, wilde ze weten.
‘Uit 1798. En dat ik die nou net moet vinden. Is goud waard.’ Ik kreeg het er warm van.
‘Zal wel loslopen toch?’ Ik hoorde haar amper. Geboeid keek ik naar het mapje.

‘Ne pas retirer de l’emballage’, riep de verkoopster toen ik neiging vertoonde om hem uit het mapje te trekken.
‘Non non non’, zei ik braaf en vroeg wat het moest kosten.
‘Dix euro’, riep ze. Een tientje.
‘Moet dat kosten?’, vroeg mijn echtgenote.
‘Tientje. Onvoorstelbaar. Die Fransen kennen absoluut geen waarde van spullen.’
‘Nou ja, tientje voor zo’n oude krant, best pittig.’
‘Schat, in het najaar nemen ze dat programma van “tussen kunst en kitsch” bij ons in de buurt op. Daar ga ik heen!’ Ik was helemaal enthousiast.
‘Heb je nog zakgeld over?’, vroeg ze. Ik knikte, trok mijn beurs en betaalde.
‘Zo, de gouden kip is binnen’, lachte ik blij en stak het mapje voorzichting in mijn rugtas.

‘Heb jij een pincet bij je?’, vroeg ik wat later op de camping.
‘Heb je een splinter?’
‘Nee, je moet zo’n krant niet teveel met je vingers aanraken.’ Ik had hem uit het mapje gehaald en op tafel uitgevouwen.’
‘Pffft, je schiet wel erg door Bart.
‘Joh, jij gelooft niet in dit soort zaken. Heb je niks anders te doen?’
‘Hoe wil je hem trouwenw lezen? Het is Frans’, merkte ze op.
‘Vertaalapp op de computer. Er mist trouwens wel een pagina, zie je dat?’ Ze keek.
‘Inderdaad de nummering loopt niet door. Maar dat is vast geen ramp’, lachte ze.
‘Wat sta je daar nou te lachen? En hoezo geen ramp?’ Ik had het gevoel niet serieus te worden genomen.
‘Nou, kijk maar eens goed naar dat kadertje onderaan pagina één. Daar staat een telefoonnummer. Kun je hem vast nog nabestellen.’

Bart

Powered by WPeMatico