Ochtendgezang.
‘Bart, zou je willen stoppen met dat geluid?’ We zaten nog wat na te haspelen van het zondagochtend ontbijt.
‘Hoe bedoel je?’ Ik begreep het niet.
‘Ik denk dat je probeert te zingen.’
‘O? en dat irriteert?’
‘Het gaat ten koste van mijn zondagochtendrust.’
‘Ik ben gewoon vrolijk.’
‘Dat was ik ook’, zei ze. ‘ Dus stop ermee.’
‘Nou ja, vind je dat ik niet kan zingen?’
‘Inderdaad.’
‘Weet je eigenlijk wel dat ik een enorm volume heb? En dat ik vroeger in een koor heb gezongen?’
‘Leidse Sleuteltjes?’, lachte ze.
‘Nee, bij een kerkkoortje in Den Haag.’
‘En jullie waren helemaal niet van de kerk.’
‘Nee, maar ik zat op een christelijke school. En daar werd ik ontdekt.’
‘Wat hebben ze dan precies ontdekt?’
‘Nou ja, dat ik over enorm volume beschik en mijn stembanden met een bijzonder profiel zijn uitgevoerd.’
‘Als ik het zo hoor dan komen de binnenbanden er inmiddels wel doorheen.’
‘Je doet niet leuk schat.’
‘Jij ook niet, Bart. Ik wil graag naar de radio luisteren en niet worden gestoord door een valse kerktoren-kraai.’
‘Nou ja. Het kan weer niet op, hè?’
‘Bart, ik kan me er niks bij voorstellen. Jij in een kerkkoortje.’
‘Nou ja koortje, zeg maar gerust een flink koor hoor.’
‘Zoiets als de duitse Fischerkoren?’
‘Die ken ik niet.’
‘De jaren zestig vorige eeuw’, mijmerde ze. ‘Was er toen niet een enorme geboortedip in Den Haag?’
‘Geboortedip? Waar heb jij het nou weer over?!’
‘Nou ja, ik denk dat alle aanwezigen voor het zingen gillend de kerk uit zijn gerend.’
Bart
Copyright Brompot columns en korte verhalen oktober 2020
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.