‘Goedemorgen Bart!’, riep een altijd weer enthousiaste buuf Agnes vanuit het bovenraam.
Ik stond op de oprit voor iets waarvan ik op dat moment niet meer wist wat. Dat heb je wel eens: dat je ergens met een doel heenloopt en dat als je er dan bent, je het niet meer weet. Mijn echtgenote noemt dat vergeetachtigheid.
Ik keek omhoog. ‘Morgen Agnes, alles goed?’
‘Ja hoor. Ik heb een dagje vrij. Met jullie ook alles goed?’
‘Normaal gesproken wel, maar nu even niet.’
‘O? Ziekte? Kan ik iets voor jullie doen?’
‘Nou niet voor Truus, maar misschien voor mij?’, zei ik met een glimlach.
‘Ben jij ziek, Bart?’
‘Nou, niet direct ziek. Dat niet. Maar ik kom net buiten en ik moest iets. Heb jij enig idee wat ik moet?’
‘Hahaha, dat heet leeftijdsgebonden vergeetachtigheid?’, lachte ze.
‘Goh, dat heb ik vaker gehoord. Maar ik weet niet meer van wie’, lachte ik terug.
‘Ik denk dat Truus dat in jouw richting heeft geroepen.’
‘Denk je?’
‘Mijn geheugen is momenteel als een zeef. Ik vergeet alles.’
‘Ach, soms heb je zo’n periode. Ben je de laatste tijd druk geweest of zo?’
‘Zou best kunnen. De kinderen, kleinkinderen, je hebt er soms je handen aan vol.’
‘Zie, daar heb je het al.’
‘En natuurlijk mijn Truus die mij dagelijks met klusjes overlaadt.’
‘Nou Bart, dat zal best meevallen.’
‘Dan ken je mijn Truus niet.’
‘Oké, ik ga je helpen. Hou je vast want ik ga een paar zaken roepen. Oprit vegen? Kliko schoonmaken? Gras tussen de keitjes weghalen? Grint harken? Garagedeur schoonmaken? Eh… auto wassen?’
‘Ah.. ben je hier?’, hoorde ik mijn echtgenote achter mij. ‘Morgen Agnes.’
‘Morgen Truus. Ik heb Bart net geholpen met de opsomming van mogelijke klusjes. Hij wist niet meer wat hij moest’, lachte ze.
‘Klopt, dat heeft hij vaker. En het heeft in zijn geval ook nog een naam.’
‘Ja, dat zei ik al: leeftijdsgebonden vergeetachtigheid’, lachte ze.
‘Nou, het is het nóg erger: hij heeft namelijk de Oostindische variant.’
Bart
Powered by WPeMatico
Leave a comment
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.