Luisteren

‘Goh, ik hoorde van Riekje dat haar man Ronnie met pensioen gaat’, meldde mijn echtgenote tijdens de koffie.

‘Is dat zo bijzonder dan?’, vroeg ik al roerend.

‘Je moet niet zo hard roeren! De koffie klotst zo uit het kopje.’

‘Dat komt door die koffiemelkpoeder. Die krijg ik er anders niet doorheen.’ Ik vind het altijd zo’n gedoe.

‘Je moet de poeder ook eerst in het kopje scheppen en daarna de koffie er overheen gieten. Hoe vaak heb ik dat al niet gezegd?!’

‘Ik hoor het vandaag voor het eerst’, mompelde ik.

‘Wat moet je nou met die Ronnie?’

‘Die gaat met pensioen. Dat zei ik.’

‘En toen vroeg ik of dat iets bijzonders was.’

‘Hoezo iets bijzonders?’, vroeg ze.

‘Omdat je “goh” zei.’

‘Goh? Ik snap je niet.’

‘Schat, je zei “Goh, ik hoorde van Riekje” enzovoorts.’

‘Dat ging over mijn ergernis over de manier waarop jij koffie roert.’

‘Nee, daarvoor. Je zei het daarvoor!’ Ik wist het zeker.

‘Ik kan je niet meer volgen Bart. Je doet weer heel raar.’

‘Hoezo raar? Ik vraag gewoon waarom je iets zegt.’

‘Dat is het probleem met jou, je hoort dingen die ik niet zeg.’ Ze zuchtte.

‘Laten we het maar omdraaien, schat, jij zegt blijkbaar dingen die ik niet hoor.’

Bart