Vakantie-afspraken

‘Weet je, aan de ene kant vind ik de vakantie-tijd altijd heerlijk, maar aan de andere kant is het wel een behoorlijke spannende periode.’
‘Hoe bedoel je, “spannend”?’, vroeg ik.
‘Precies zoals ik het zeg. Spannend. Je zit drie weken bij elkaar op de lip, en dat kan soms best lastig zijn.’
Ik haalde mijn schouders op.

‘Beetje gezwam, Rob, bij ons is het drie weken genieten. Je hebt even lekker tijd voor elkaar. Beetje kletsen, beetje eten, drinken, beetje liefde. Gewoon heerlijk ontspannend.’

‘Nou, bij ons is dat toch minder. Zit ik in de auto richting Frankrijk, kijk ik opzij en dan denk ik: drie weken… hoe kom ik het door.’
‘Was je liever blijven werken dan?’
‘O, nee, dat ook niet. Maar dat gezeur de hele dag.’
‘Gezeur?’

‘Ja, “gaan we nog iets leuks doen, ik wil nog even naar de markt, ik wil zwemmen, ik wil dit, ik wil dat… “, doodziek wordt je ervan. Ik wil rust en verder niks.’
‘Tja, dan kun je beter alleen gaan of nét iets slimmer wezen.’
‘Iets slimmer? Hoezo?’ Hij reageerde als door een wesp gestoken.
‘Nou gewoon. Afspraken maken. Vóóraf.’
‘Pffft, afspraken. Lekker dan. Ga je op vakantie voor je rust, moet je een afsprakenlijstje afwerken.’

Ik keek hem aan. ‘Beste Rob, spreek af dat je maximaal twee marktjes gaat bezoeken, één stad, één keer naar zee en dat ze voor de rest vrij is om haar eigen tijd in te vullen maar jou met rust moet laten. Het geeft je alle ruimte voor luieren en niks doen. Ik werk al jaren zo.’

‘Nou, maar dan ken jij Joke niet. Die laat zich niet vasttimmeren in afspraken’.
‘Doe het nou maar. Alle beetjes helpen’.

Paar weken later kwam ik hem weer tegen.
‘En, leuke vakantie gehad?’, vroeg ik hem.
‘Nou, geweldig.’ Hij keek er behoorlijk chagerijnig bij.

‘Vertel’, nodigde ik hem uit.

‘Twee marktjes, één stad, één keer naar zee en voor de rest vrij om haar eigen tijd in te vullen en mij met rust te laten’
‘Precies, dat werkt’, lachtte ik.
‘Inderdaad, het werkt. Twee marktjes, één stad, één keer naar zee. Prima. Maar toen begon het laatste bedrijf: vrijheid om haar eigen tijd in te vullen.’

‘En waarom nu chagerijnig ?’, informeerde ik.

‘Wel, ze heeft haar eigen tijd goed besteed: één dagje shoppen in Saint Tropez en daarna heeft ze me inderdaad met rust gelaten. Noodgedwongen want de creditcard was namelijk tot en met de allerlaatste euro leeg.’

Bart

Copyright Brompot augustus 2017

Powered by WPeMatico