De Ster

‘Het valt mij op dat er voor jullie vrouwen veel reclame op TV wordt gemaakt’, merkte ik op tijdens een irritante minutendurende Ster reclame.

‘Dat komt omdat wij vrouwen een belangijke plaats innemen in de maatschappij’, antwoordde ze droogjes.

‘Volgens mij zijn jullie niet veel meer dan een commerciële melkkoe. En jullie laten het nog gebeuren ook!’

‘Moet jij niet iets mannelijks doen?’, vroeg ze. ‘Stoepje vegen?’

‘Meer als de helft van de reclames gaat over jullie. Hier, wéér één. Over een zacht vrouwenhuidje. Potje hydraterend wagensmeer.’

‘Hou toch op Bart. Als ik zie hoeveel macho reclames er voor jullie worden getoond.’

‘Zoals?’, vroeg ik strijdvaardig.

‘Deodorant, spijkerbroeken, scheerschuim, snelle auto’s….’

‘Ho, wacht even’, onderbrak ik de woordenstroom. ‘Wie heeft het altijd over die glimmende, gezonnebrilde jambek in die PME spijkerbroek?’

‘Die man heeft een mooi strak lijf. En er staat altijd zo’n mooi glimmend legendarisch vliegtuig bij.’

‘Over vliegtuigen gesproken!, de “always” vliegt door het beeld’, lachte ik.

‘Wees blij dat hij niet bij jou hoeft te landen.’

‘Maar zie je nu hoeveel reclames er over jullie gaan?’, herhaalde ik. ‘Het valt echt op!’

‘Jullie mannen hebben het echt zwaar. Zelfs Loekie de Leeuw kijkt er benauwd bij.’

‘Loekie de Leeuw kan zien welke reclame er nu komt. En aan zijn gezichtsuitdrukking te zien, vrees ik het ergste.’

‘Hoezo het ergste?’, vroeg ze.

‘Ik mis nog de anti schimmelreclame voor de intieme zone.’

Bart