Campingyoga

‘Zie dat blondje daar vreemde bewegingen maken’, merkte Bert op.
‘O, die doet aan yoga’, zei Truus.
‘Raar.’
‘Hoeze raar?’
‘Dat doe je toch niet zo in het openbaar voor je caravan?’
‘Ik zou niet weten waarom niet.’
‘Omdat het niet goed is voor de omgeving, Truus.’
‘Hoezo niet? Zij heeft er blijkbaar behoefte aan.’
‘Dat zal, maar ik niet.’
‘Dan kijk je niet.’
‘Waarom zou ik niet die kant op mogen kijken?’
‘Man, zeur niet. Ga een uur slapen, dan is ze klaar.’
‘Gaat dat gymnastieken een uur duren?’
‘Weet ik veel, misschien is ze eerder klaar.’
‘Waarom zeg je dan een uur?’
‘Ik weet het niet, Bert. Ik gok maar wat.’
‘Zie, nu doet ze een flamingo na. Staat ze op één been.’
‘Mooie beheersing van haar lichaam. Geweldig!’, riep Truus.
‘Weet je wat ze nu denkt?’, vroeg Bert.
‘Hoef ik niet te weten.’
‘Als ik mijn andere been nu ook optil, val ik op mijn snuit.’
‘Flauw’, vond Truus.

‘Ik krijg er een stijve nek van’, zei Bert na een poosje.
‘Wat nu weer?’, vroeg Truus.
‘Steeds dat opzij kijken.’
‘Ze legt nu haar been in haar nek’, merkte Truus op. ‘Hup, tweede been er achteraan.’
‘Moet ik al een ambulance bellen?’, vroeg Bert.
‘Lieve schat, dit is een kwestie van opperste concentratie en bezig zijn met je lichaam. Heel knap.’ Ze keek hem aan.
‘Wat kijk je?’
‘Ik vraag me af hoe jij eruit zal zien met je beide benen in je nek.’
‘Dat bedoel ik dus, Truus.’
‘Wat bedoel je?’
‘Zo’n openbare voorstelling brengt je alleen maar op rare ideeën. Het zet je volledig op het verkeerde been.’

Bart

Powered by WPeMatico