Fietsen in de binnenstad

Zoals het er nu uitziet, wordt er ergens in 2017 een proef gehouden met het “fietsen in de Doetinchemse binnenstad”. Het idee is ontsproten uit een werkgroepje wat al brainstormend op dit “verbeter plan” is gekomen. Voor de fietsers lijkt het een sympathiek idee, voor het winkelend publiek een ramp. Aan de gemeente de taak om met beide belangen rekening te houden.

Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik weinig tot geen belang heb. Sinds ik wat verderop woon, fiets ik niet meer naar de stad en omdat ik aan winkelen sowieso een pesthekel heb, zie je mij in de binnenstad ook niet zo snel wandelen. Toch krijg ik wel wat sympathie-gevoelens bij het handhaven van het verbod op fietsen want de zeldzame keren dat ik er loop, voel ik me van alle kanten bedreigd door allerlei ongeleide op twee wielen balancerende projectielen die vanuit het niets verschijnen en even snel weer verdwijnen.  

Vaak hebben ze dan ook nog een telefoon in de hand waarmee ze contacten onderhouden met de rest van de wereld. Dat schijnt tegenwoordig nodig te zijn. Ik denk dat ze dan een filmpje opnemen met instructies over hoe je nietsvermoedende wandelaars zichzelf dood kunt laten schrikken. En dat het filmpje dan vervolgens op YouTube wordt gezet met daarbij een uitnodiging om vooral lid te worden van de DELA. Behalve dat het lekker scoort, levert het ook nog iets voor de filmmaker op.

Ik vraag mij af wat de achterliggende reden is van dit aangekondigde gewijzigde beleid. Gaat het nu om het wegbezuinigen van de wetshandhavers en het legaliseren van overtredingen omdat men niet in staat is gebleken om consequent te handhaven. Of gaat het nu echt om het faciliteren van fiets minnend Doetinchem zodat men wat sneller door de stad geraakt.

Als ik kijk naar de tijd die nodig is geweest om het verbod uiteindelijk overal tussen de oren te laten landen, dan hou ik mijn hart vast als het gaat om het terugdraaien van dit verbod. En dan niet om de fietsers door de stad te loodsen, maar om het winkelend publiek te laten wennen aan een paar honderd potentiele brokkenpiloten die al dan niet elektrisch aangedreven door de straten jakkeren. Ik zou als gemeente tegelijkertijd voor de veiligheid een verbod op loslopende kinderen instellen. Dat valt trouwens ook gemakkelijker te handhaven.   

Een bekend spreekwoord zegt: “Als de man zit op de snelle fiets, dan rijdt hij hard en ziet hij niets”.

Het is nu wachten op het eerste ongeluk. Laat vast niet lang op zich wachten. 

Bart

copyright Brompot oktober 2016

Powered by WPeMatico