De Graafschap

Ik heb zeer weinig verstand van voetbal, heel eerlijk gezegd helemaal niets. Maar dat betekent per definitie niet dat ik niets met het Doetinchemse cluppie zou hebben. Het is typisch zo’n club waarbij je steeds nieuwsgierig bent naar de ontwikkeling. Zoals je dat soms ook met andere “zaken des levens” kunt hebben.

Met onze koninklijke puntmuts bijvoorbeeld, die momenteel ergens in Australië back-packt. Ik heb geen verstand van back-packen, ook niet van koninklijke puntmutsen maar het feit dat hij daar rondzwalkt vind ik dan toch interessant genoeg om de ontwikkelingen in het nieuws te volgen.

Als het om de Graafschap gaat, dan zit ik bijvoorbeeld bij elke wedstrijd-dag met mijn neus eerste rang voor het teletekstschermpje op mijn mobiel. Ik volg dus globaal hoe het reilt en zeilt waarbij ik de laatste tijd de indruk krijg dat het allemaal niet zo wil lukken. Mijn niet zakenkundig beeld wordt bevestigd door de media die in principe hetzelfde constateren. Alleen als het om de oorzaak-analyse gaat, dan scheiden zich onze wegen.

Elke ochtend rond zes uur wordt onze krant gegleufd, en lees ik naast een weergave van feiten ook iets van de prediking van een oorzaak-opvatting. En die zie je heel langzaam in de richting van de bekende weg bewegen: de trainer moet het veld ruimen. Men zegt het niet met zoveel woorden, maar het stinkt er wel naar.

Ik vraag me dan altijd weer af of men het proces wel helemaal snapt. En voor de helderheid: om het te kunnen snappen, hoef je echt geen verstand van voetbal te hebben. Liefst niet. Het is volgens mij allemaal niet zo moeilijk te begrijpen. Ooit heb ik een half uur durende uitleg van trainer Ron Jans gekregen over de relatie tussen het te besteden budget en de stand in het zogenaamde “linker en rechter rijtje”. De stand sluit naadloos aan met het te besteden budget.

Voor de lagere regionen ligt het echter iets anders. Daar geldt voor praktisch elke club een structurele sfeer van armoe en gaat het veel meer om overleven dan investeren. En dan komen er “als gevolg van” nóg een aantal belangrijke elementen om de hoek kijken: de lol, het krummeltje geluk en de daaruit voortvloeiende “positieve flow”. Voor de Graafschap mankeert het aan de eerste twee waardoor de derde niet op gang komt. En als de media nu maar lang genoeg negatief blijft zeuren dan kon de malaise nog wel eens een flinke tijd aanhouden. 

Ik zou als bestuur een keertje Emile Ratelband uitnodigen en hem vanaf de middenstip een toespraakje laten houden in de richting van de perstribune. Ook al komt hij uit “vijandig gebied” is dat altijd nog beter dan de druk die de media op de club legt. 

Een bekend spreekwoord zegt: “onder druk wordt alles vloeibaar”. Maar daarmee loop je het risico dat ook het laatste restje positieve hoop regelrecht het riool instroomt.

Bart

copyright Brompot november 2016

Powered by WPeMatico