De lift….

‘Even iets inschikken, anders gaat de deur niet dicht’, riep mijn vriend die als laatste de hotellift instapte en probeerde een comfortabel plekje te bemachtigen op de beschikbare 2,5 vierkante meter liftvloer. We stonden er al met zijn drieen opééngepakt. Inclusief rugtassen. Het was rond tien uur en dat was tevens het tijdstip waarop we een afspraak hadden met een reisleidster van de organiserende reisclub waarbij we deze reis naar het Griekse Zakhintos hadden geboekt. Haast geboden.

Hij drukte op de knop “begane grond” en op commando voerde de binnen-klapdeur de opdracht uit door dicht te klappen. Klaar voor vertrek. En jawel, de lift kwam in beweging.

Het was warm, buiten flitste de thermometer inmiddels voorbij de vijfentwintig graden en binnen de liftkooi was de temperatuur, dankzij de vier in het plafond gemonteerde spotjes, zo mogelijk nog hoger opgelopen.

‘Warm hier’, pufte mijn echtgenote. Er werd nu als reactie klassikaal gepuft.
Vol ongeduld staarden we naar het digitale schermpje waar inmiddels het cijfer twee met een bekend zuid-europees tempo voorbij schoof, op weg naar de één en verder.

Plotseling remde de kooi af en kwam tot stilstand. We keken elkaar aan en mijn vriend haalde zijn schouders op. Hij drukte nogmaals op de één.
Er gebeurde niets.

De aan en uitknop geprobeerd….
Geen beweging.

Ook het digitale schermpje gaf geen sjoege. Hij was en bleef zwart.

‘Ik druk op het alarm’, riep mijn vriend kordaat. Binnen de kooi weerklonk het aanzwellende geluid van een roedel jankende weerwolven.
Knop los.
Stilte.
Geen reactie.

Ik keek naar een bordje wat op de wand was geplakt. Waarschijnlijk stonden daar de “wat te doen bij” instructies. Op zijn Grieks.

Nogmaals het alarm…
Knop los.
Stilte.
Geen reactie.

‘Ik krijg het nu wel erg warm’, hoorde ik iemand klagen.
‘En ik krijg het benauwd. Komt er wel ergens zuurstof binnen ?’.

Ik schrok. Zuurstof. Ik zag nu de condensdruppels langs de wand naar onderen zakken.

‘Zit er geen luik in het dak ?’, vroeg ik. Mijn vriend duwde tegen het plafond. De sierplaat met de spotjes kierde waardoor het echte plafond zichtbaar werd. Hij bleek keurig afgelast. Geen luik en potdicht.

Toen de sierplaat weer op zijn plek viel, schoten de gloeiend hete spotjes los en bleven tien centimeter lager als slingers aan het snoertje hangen. Ik probeerde ze terug te duwen in hun sponning. Helaas, verder dan een brandblaar kwam ik niet.

Er begon nu toch wat paniek te ontstaan. De receptie zetelde in een ander gebouw en verder bleek er niemand in de buurt. Ook bleek er geen alarmverbinding te bestaan tussen de lift en de receptie.

Opnieuw het alarm, nu een paar minuten achtereen.
Knop los.
Stilte.
Geen reactie.

‘Dan maar allemaal schreeuwen’.

We schreeuwden ons de longen uit het lijf, dreunden met onze knuisten op de stalen klapdeur en mijn vriend bleef nu onafgebroken de weerwolven knijpen.
‘Dit moeten ze zelfs thuis kunnen horen’, schreeuwde mijn echtgenote boven het kabaal uit.
Ik kweekte er ondertussen nog een brandblaar bij. Op mijn oorschelp. Het spotje was gloeiend…

Stilte.
Geen reactie.

De atmosfeer begon nu echt bedompt te worden. Dit moest niet te lang meer duren.

‘Nog maar een keer’, riep ik.

Opnieuw een oorverdovend kabaal….
Stilte.

‘Ssssssttttttt’, riep mijn vriend terwijl hij een vinger verticaal voor zijn mond hield.

‘Is daar iemand in de lift ?’, hoorde we een zachte hollandse stem ergens vanuit de diepte roepen.
‘Ja, kunt u met spoed de receptie waarschuwen ? We zitten vast’.

‘Waar zit u vast ?’.

‘In de lift, tussen de tweede en de eerste verdieping, haal snel de receptionist erbij. We stikken !!!!’.

Vijf minuten later kwam de kooi na een technische ingreep in beweging, stopte op zijn eindpunt en klapte de deur open. Opgelucht stapten we uit en ruim twintig minuten later dan gepland stormden we alsnog het zaaltje binnen waar de reisjuf de overbekende excursiekleedjes verkocht.

We hebben inmiddels collectief besloten niet meer met deze lift te reizen.
Ik overweeg vanwege de brandblaar en de opgelopen emotionele schade nog een letselschadeadvocaat.

Bart

Copyright Brompot juni 2017

Powered by WPeMatico