Revitaliseren

‘Je hebt een eigenwijs toefje haar’, zei ze. ‘Het staat recht overeind. Doe eens zó.’ Ze maakte een beweging met haar hand die via haar mond naar haar hoofd verhuiste om daar enig plakwerk te doen.
‘Dat helpt niet,’ zei hij.
‘Hoezo niet?’
‘Ik heb erop gelegen. Dat gaat alleen weg als ik het onder de douche was.’
‘Hoezo “erop gelegen”. Dan zou je verticaal hebben geslapen.’
‘Je snapt wel wat ik bedoel’, zei hij.
‘Ik denk het wel alhoewel het bij jou altijd weer afwachten is hoe zoiets uitpakt.’ Ze lachte.
‘Ik heb het vaker de laatste tijd’, vond hij. ‘Ik heb het al een keer aan de kapper gevraagd hoe dat kan.’
‘En wat zei die?’
‘”Ze”, wat zei “ze”. Het is een kapster.’
‘Oké, en wat zei ze? Hoe klonk de diagnose?’
‘Het heeft te maken met onderhuidse vermoeidheid.’ Ze schoot in de lach. ‘Vermoeidheid? Hoe verzinnen ze het.’
‘Weet ik niet, maar het klonk best wel goed. Uiteindelijk zijn de wortels en de zakjes al drieënzestig jaar. Daar past wel iets van vermoeidheid bij.’
‘En wat adviseerde ze? Rust?’
‘Nee, dat vond ik dan weer vreemd. Nee, het moest worden gerevitaliseerd. Zeg maar “opnieuw tot leven worden gewekt”.’
Ze kreeg een vreemde blik in haar ogen. ‘Revitaliseren? Dat grijze bosje touw?’
‘Kom op schat, zo’n gek idee is dat toch niet?’
‘En dan ben je af van die rare toefjes?’
‘Nou ja, het moet dan minder worden.’ Hij probeerde het nu zelf naar beneden te drukken.
‘En zei ze ook hoe dat moest, dat revitaliseren?’
‘Jazeker, ze had er wel een middel voor. Een spulletje wat je er elke keer na het wassen in moest smeren.’
‘En?’, vroeg ze.
‘Wat én?’
‘Heb je het aangeschaft?’
‘Nee, dat niet.’
‘Hoezo niet? Als je er in gelooft.’
‘Schat, voor die dertig euro kan ik het beter een keer vaker wassen.’
Ze drukte nog een keer op zijn hoofd.
‘En hoe heet dat spul?’
‘Joh, ik heb toch geen idee. Hoezo?’

‘Nou ja, dertig euro om de boel opnieuw tot leven te wekken… ik zie mogelijkheden.’

Bart

Powered by WPeMatico