Doesburgse zaken.

Toegegeven, ik woon nog niet zo lang in Doesburg en dan heb je in de volksmond niet echt recht van spreken als het gaat om belangrijke gemeentelijke issues. Ik hoor het de kritische lezer dan ook al roepen: “Was ergens anders gaan wonen”. Natuurlijk, daar zit wat in. Echter, het feit ligt er nu eenmaal, heb ik inmiddels ruim twee jaar gemeentelijke belasting opgehoest en ben ik van mening dat ik er toch iets, zei het bescheiden, van mag vinden.

Er spelen op dit moment twee zaken waarbij ik mij begin af te vragen of “onze” gemeente wel voldoende capabel is om hierover een beslissing te kunnen nemen. Dat is in eerste instantie het gedoe rond de ondergrondse vuilcontainers en als tweede de uitbreidingsplannen van Ubbink en Rotra.

Het project “ondergrondse vuilcontainers” is inmiddels net zo’n puinhoop als datgene er ingemikt zou moeten worden. We hoeven het niet eens te hebben over de klunzige uitvoering van het besluit, maar meer over het besluit zelf. Wie verzint zoiets. O ja, het ging in eerste aanleg over het millieu. Dat we minder restafval moeten produceren. En hoe gaan we dat realiseren? Men neme een plastic vuilniszak van de rol, vult hem met restafval, gooit hem achter in de auto en rijdt noodgedwongen naar het ondergrondse verzamelpunt. Daar lossen we de auto en rijden nog steeds op de choke terug.

Wellicht was het een idee geweest om de ophaalfrequentie van de grijze kliko wat naar beneden te schroeven. Eén keer per vijf weken of iets dergelijks.

En dan de uitbreiding van Rotra en Ubbink. Er worden kosten nog moeite gespaard om een weloverwogen positieve uitkomst te genereren. De onderzoeksbureautjes struikelen over elkaars rapporten. En alles gelinkt aan de altijd goedwerkende werkgelegenheidschantage. Geen toestemming betekent mogelijk vertrek. Bovendien zou het om honderden nieuwe banen gaan.

Ik vraag mij af hoe men die wil invullen. De vooruitzichten van beschikbare arbeidskrachten zijn somber. Nederland vergrijst en er zijn nu al ruim een miljoen niet in te vullen vacatures. Het worden dus naar alle waarschijnlijkheid robots, en dan geplaatst door bedrijven van elders die hier tussen de middag hooguit een broodje kopen. Meer economisch gewin zal er niet zijn.

“Doesburg is trots op Rotra”, riep onze burgemeester bij een bijeenkomst voor nieuwe inwoners. Er prijkte tijdens de welkomspresentatie  een prachtig plaatje van de blauwe containerkraan.
In gedachten hoorde ik onder het plaatje een stem galmen: “Deze bijeenkomst werd mede mogelijk gemaakt door Rotra”

Maar, zoals gezegd: ik mag er eigenlijk niks van vinden.

Bart

Powered by WPeMatico