De VM

‘Wat is eigenlijk de definitie van een bekende nederlander?’, vroeg ik mijn echtgenote.
‘Wat heb je nou weer?’
‘Nou ja, mij bekruipt het gevoel dat tegenwoordig elke sukkel die ongevraagd mijn TV scherm komt vullen, zichzelf tot BN verheft en wat nog erger is: zich er ook naar gedraagt.’
‘Over wie heb je het dan?’
‘Dat is juist het probleem: ik ken ze niet.’
‘Wat zwam je dan.’ Ze slaakte een zucht.

‘Het gaat mij erom dat je tegenwoordig geen zender meer op kunt zetten of er komt wel weer zo’n bekende kleedjesverkoper in beeld. En niet alleen bij de commerciëlen, maar ook bij de NPO.’
‘Die mensen hebben tenminste iets interessants te melden. Dat kan ik van jou niet altijd zeggen.’ Ze toverde een klein lachje.
‘Interessants? Het is meestal reclame voor hun eigen handel. En zo houden ze elkaar aan de praat.’

‘Wat moet ik hiermee?’, vroeg ze.
‘Niks, maar ik erger mij eraan. Neem gistermiddag. Het dagelijkse leuterprogramma van opa Max. Komt dat mens van Hoes het beeld ingewandeld. Je weet wel, de zus van… Ze heeft inmiddels een tweede boekje geschreven wat dan even moet worden gepromoot.’
‘En waar ging dat over?’, vroeg ze.
‘Ze heeft een boekje geschreven over de vrouw in de overgang. Maar dan de ervaringen vanaf het veertigste levensjaar.’
‘Best interessant toch?’
‘Nou schat, als ze deze gratis reclame nodig heeft om een boekje te verkopen, dan kan het niet veel zijn. Is het in mijn ogen dus helemaal niks.’

‘Trouwens, Bart, nu je het er over hebt: hoe staat het eigenlijk met jouw boekje?’
‘Die was binnen de kortste keren volledig uitverkocht. Op eigen kracht. Ik heb zo’n TV reclame echt niet nodig.’
‘Dat lijkt mij ook maar beter ook’, lachte ze.
‘Hoezo?’
‘Je bent namelijk het prototype van een VM: een Vreselijke Mopperkont. Als jij op TV verschijnt, zakt de verkoop meteen in en kunnen je boekjes rechtstreeks naar het oud papier.’

Bart

Powered by WPeMatico