Een stormverwachting

Brompot’s korte campingverhalen.

Storm

‘Volgens mij gaat het gebeuren hoor’, merkte Bert op. ‘Brad Pitt gaat de voortent opzetten.’ Bert zat vóór de tent een kopje koffie te tanken.
‘Hè, wat vervelend nou’, riep Truus vanuit de voortent. ‘We zouden samen naar het dorp fietsen.’
‘Waarom zou ik nu niet met jou naar het dorp fietsen?’, vroeg Bert.
‘Omdat jouw nieuwsgierigheid een plakrandje heeft waardoor je niet uit de stoel te rukken bent.’

‘Hij heeft de tent al naar buiten gegooid en ik hoor het gerammel van de stokken’, hield Bert haar op de hoogte.
‘En die kapster dan? Hoe heet ze ook alweer?’
‘Je bedoelt Yvon? Die heeft met een hutkoffer zojuist het getroffen gebied verlaten en is nu onderweg naar de natte groep.’
‘Nou, zeg maar natte troep want ik heb het idee dat er iemand een plasemmer heeft laten vallen. Dus Brad mag het nu alleen doen?’, concludeerde ze.
‘Ik denk het. Op zich is dat geen gek idee hoor’, vond Bert.
‘Hoezo? Je kunt dat beter samen doen’, vond Truus.
‘Nou, soms…’
‘Hoe bedoel je “soms”? Bedoel je te zeggen dat je “soms” uit pure eigenwijzigheid de stokken verkeerd aan elkaar knoopt?’
‘Wie? Ik?’, vroeg Bert.
‘Nee, mijn moeder. Kijk, het spul ligt nu in het gras’, riep ze.
‘Wie is er hier nu nieuwsgierig?’, merkte Bert op. Truus verdween weer in de voortent.

‘Er wordt nóg een zak uit de caravan gegooid’, riep Bert. ‘Dat lijkt wel iets van een windscherm.’
‘Wat moet je in hemelsnaam met een windscherm’, riep Truus. ‘Er staat geen zuchtje wind.’ Ze stak haar hoofd weer naar buiten. ‘Inderdaad, dat is een windscherm. En nog een hoge ook. Die vangt vast veel wind.’
‘Daar zijn die dingen voor’, wist Bert.

Hij keek ondertussen met enig leedvermaak toe hoe de overbuurman worstelde om het doek-met-stokken overeind te krijgen. Steeds viel hij om.

Toen nam Bert een besluit, rukte zich uit zijn stoel en liep naar de overkant. ‘Ik zal hem even vasthouden, als u dan de haring erin mept, dan staat hij zo.’
Brad keek hem aan. ‘Fijn dat je even helpt. Dat krijg je alleen bijna niet voor elkaar.’
‘Het is een mooi ding’, zei Bert. ‘En lekker hoog. Er staat alleen geen wind’, lachte hij.

‘Nou buurman, dat is slechts een kwestie van tijd. Let maar op: als Yvon en ik straks de voortent gaan opzetten, ontstaat er vanuit diverse regiseursstoelen een storm van bemoeizuchtige kritiek. En daar hebben we met zo’n windscherm geen last meer van.’

Bart

Powered by WPeMatico