Het doekje

‘Van die afspraken die we hebben gemaakt, komt in de praktijk weinig terecht’, klaagde Truus.
‘Afspraken?’, vroeg Bert.
‘Ja, toen jij met pensioen ging.’
‘Ik weet niks van afspraken. Wat voor een afspraken?’
‘Dat je af en toe je handjes zou laten wapperen.’
‘Lieve schat, die wapperen regelmatig.’
‘Dat zal, maar niet op de juiste plek.’
‘Nou, gisteravond in onze master-bedroom hoorde ik anders een heel ander verhaal’, lachte hij.
‘Je weet best wat ik bedoel. Je doet geen reet in het huishouden.’
‘Je geeft ook nooit een opdracht.’
‘O, ik moet opdracht geven? Dus dat is de manier om je aan te trappen?’
‘Het geeft me in ieder geval een richting.’
‘Wil je het schriftelijk? Of is een mondelinge opdracht ook voldoende.’
Hij keek haar aan. ‘Denk je soms dat ik dement ben?’
‘Nou, in ieder geval kort van geheugen. Maar goed, je kunt het krijgen zoal je het hebben wil.’
‘Mooi, dan hoor ik het wel een keer’, lachte hij en stond op.
‘Wat ga je doen?’, vroeg ze.
‘O, niet veel bijzonders. Ik moet nog wat op de computer puzzelen.’
‘Dat dacht ik niet, hier komt je opdracht: ga naar de bijkeuken, pak een emmer, vul hem met water, mik er een scheut allesreiniger in en maak de badkamer schoon.’ Bert keek haar vol ongeloof aan.
‘Meen je dit?’, vroeg hij met een lach.
‘Ja, dit meen ik. Succes ermee, Jansen.’

Bert begon met frisse tegenzin aan zijn klus, ronde het na een half uurtje zweten af, borg de schoonmaakspullen op en kroop boven achter de computer.

‘Dat is een fijn doekje’, zei Bert toen hij wat later de keuken binnenkwam en hij Truus het aanrecht zag boenen.’
‘Ja hè, ik wil er eigenlijk nog een paar van aanschaffen. Het neemt zo fijn vocht op. Badkamer ziet er trouwens piekfijn uit, schat.’ Ze lanceerde een luchtkus.
‘Ja, het was even flink pukkelen. Maar inderdaad een geweldig doekje Truus.’
‘O, wat ben je toch een lekker oud wijf. Maar hoe weet jij dat?’
‘Omdat ik er tien minuten geleden nog de toiletpot op de badkamer mee heb schoongeboend’

Bart

Powered by WPeMatico