Het kerstkind

‘Zo, hij is weer mooi’, zei ik terwijl ik hem van een afstandje bekeek.
‘Dat zei je vorig jaar ook’, mompelde mijn echtgenote.
‘Hij ís toch mooi?’
‘Ach ja’, zuchtte ze. ‘Het is een kerstboom.’
‘Nou ja zeg, nu doe je hem tekort. Hij staat toch geweldig?’
‘Zeg je dat uit opluchting? Of meen je het werkelijk.’
‘Waarom zou ik het niet menen?’, vroeg ik.
‘Omdat ik je ken. Jij bent niet van de kerstbomen.’
‘Dat is niet waar. Ik heb een hekel aan het kópen van een boom. Maar sinds we aan de kunstboom doen, vind ik het best leuk werk.’
‘Je liegt’, zei ze.
‘Nou ja zeg. Heb je mij tijdens de optuig horen mopperen?’
‘Nee. Maar je gezicht sprak boekdelen. Dat begon gisteren al.’
‘Gisteren? Hoezo?’
‘Toen ik zei dat hij vandaag moest worden gezet. Je had dat gezicht van je moeten zien. Alsof je hem vanuit een stuitligging moest baren.’
‘Wat een onzin. Je kunt zeggen wat je wil: ik vind dat we de klus uitstekend hebben geklaard. En hoe laat is het nu, schat?’ Ik keek zelf op de klok. ‘Nou ja. Twaalf uur. Binnen twee uur klaar.’ Ik keek haar triomfantelijk aan.
‘Het ging niet om de snelheid.’
‘Nee, maar het is wel prettig dat het een beetje opschoot. Kun je er nóg langer van genieten.’ Ik kneep haar speels in haar arm.
‘De lampjes hangen teveel op een kluitje’, stelde ze vast. Ze wees naar een plukje licht.
‘Komt door het snoertje. Dat heb ik vorig jaar al uitgelegd.’ Ja, ik bleef natuurlijk niet aan de gang met uitleggen.
‘En aan jouw kant hangen te weinig ballen. Beetje kaal daar.’ Ze wees opnieuw.
‘Jij graaide ze voor mijn neus weg’, zei ik. ‘Ik had op een gegeven moment niks meer.’
‘Snap je nou wat ik wil zeggen?’, vroeg ze.
‘Wil zeggen? Je praat toch al?’ Ik had geen idee.
‘Je zwamt vanuit gemakzucht. Jij vindt het toch ook een gedrocht?’

Tja, en toen maakte ik een klassieke fout: ik slikte één keer teveel en antwoordde daardoor drie seconden te laat.
‘Zie je wel. Je geeft geen antwoord. Je bent het met mij eens. Volgend jaar doen we het helemaal anders.’
Daar kon ik mij wel in vinden. ‘Dat lijkt me een goed plan, schat. Ga jij hem baren en beperkt ik mij tot het kritisch gepuf.’

Bart

Powered by WPeMatico