Kussentjes

‘Eigenlijk zouden we vanmiddag even langs de IKEA moeten.’
‘Langs?’, vroeg ik flauwtjes. Ze ging er niet op in.
‘Ik wil een paar kussentjes. Voor op de krukjes.’
‘Dan is het misschien handig om vóóraf onze komst aan te kondigen.’
‘Aankondigen? Wat zwam je nou weer?’
‘Dan kunnen ze alvast de festiviteiten opstarten.’ Ze keek verbaasd.
‘Jij paat altijd zo cryptisch. Wat zwam je nou?’
‘Kunnen ze uit Zweden de fanfare invliegen, een blauwgele Zweedse taart aan laten rukken en het welkomskoortje opstellen.’
‘Vanwege een paar kussentjes?’ Ze lachte.
‘Nee, vanwege ons vijftigste bezoekje deze maand.’
‘Man, overdrijf niet. We komen er bijna nooit.’
‘Bijna nooit? Ik hoef tegen de Tom van TomTom alleen de letter “I” te roepen en de auto rijdt vanzelf naar Duiven.’
‘Ze hebben leuke spullen. En trouwens, je hoeft niet mee hoor!!’
‘Ik ga wel mee. Al was het alleen al om die taart. Dat koortje kan me trouwens weinig schelen.’
‘Wat ben je toch een eikel, Bart. Je loopt altijd op dat bedrijf te zaniken, maar je bent nog niet binnen of je hebt een bord Zweedse ballen voor je neus.’
‘Dat is niet waar schat. Meestal lopen we linea recta richting uitgang.’
‘Ja, vanwege de zweedse hotdogs met gedroogde uitjes en komkommertjes die ze daar verkopen.’
‘Soms heb ik daar zin in. Geeft toch niet? Na vijf kilometer door die winkel tijgeren krijg je trek. En dan kan zo’n rubberen hotdog lekker vullen.’
‘Eén hotdog? Laatste keer moest ik helpen. Je kreeg het niet eens in één keer mee.’
‘Dat kwam omdat ik ook nog die kar moest duwen.’
‘Pffft, wat een gezwam. Je vergeet trouwens nog je standaard grapje over het fluitje.’
‘Over cryptisch gesproken. Fluitje?’
‘Ja, dat als ze bij IKEA op hun fluitje fluiten, hier de keet leegloopt.’
‘Die fluiten echt niet. Kun je vergeten.’
‘O?, en waarom dan niet?’, wilde ze weten.

‘Omdat ze blij zijn dat ze van die rotzooi af zijn.’

Bart

Powered by WPeMatico