‘Ga je mee boulen?’, vroeg mijn buurman. Ik zat onder de luifel te genieten van mijn eerste dagrosé.
‘Ja joh, leuk! Moet je doen!’, riep mijn echtgenote enthousiast.
‘Boulen?’
‘Ja, jeux de boulle. Doen ze altijd op vrijdagmiddag op de parkeerplaats voor de receptie.’
‘En de auto’s die daar staan dan?’ Ik maakte me wat bezorgd.
‘Die staan niet dáár. Het is op het pleintje. Heb je zelf ballen?’
Ik wilde een flauw antwoord lanceren.
‘Ach, stomme vraag natuurlijk.’ Mijn buur diskwalificeerde zichzelf.
Ik brak de lancering voortijdig af.
Vervolgens wachtte ik geduldig op het aanstaande spervuur aan “vóór” argumenten en dook ter ontwijking alvast diep in mijn stoel.

‘Je gaat er niet van zweten, Bart.’
‘O nee joh’, riep mijn buur. ‘Het is gewoon een beetje dom ouwehoeren en een balletje gooien.’
‘Je hoeft je ook niet sportief te kleden’, wist mijn echtgenote.
‘Nee hoor, je kunt gewoon meedoen met datgene je nu aan hebt.’
‘Het is echt een sport voor wat luierende mensen. Dus ook voor jou!’ Ze keek met geknepen pretogen.
‘Je hoeft zelfs niet te bukken’, lachte buurman.

‘Niet te bukken?’, vroeg mijn echtgenote verrast.
‘Nee, ik heb een magneetje aan een touwtje. Trek je hem zo op.’ Hij maakte een beweging met zijn arm.
‘Heb ik cadeau gekregen op een naturistencamping.’ Ik kreeg wat beelden binnen.

‘En Bart, ga je mee?’
‘Kom buurman, het is echt heel gezellig.’
‘Drankje erbij’, lokte ze. ‘Ja joh, doe nou maar. Het stelt écht niks voor.’

‘Oké, ik ben volledig overtuigd: ik blijf hier en doe mij nog maar een roséetje.’

Bart

Powered by WPeMatico

Share

Related Post

Leave a comment

Close
Please support the site
By clicking any of these buttons you help our site to get better