Gezondheid…

Toch moet ik altijd weer lachen als er een publicatie verschijnt over hoe je dat het beste kunt aanpakken. Wat dat betreft zijn er de afgelopen jaren heel wat goedbedoelde adviezen de ether ingeslingerd en zien we met enige regelmaat een doctorandus Huppeldepup op het acht uur journaal verschijnen om de nieuwe adviezen te presenteren.

Zo verscheen er onlangs een droogstoppel in beeld die probeerde uit te leggen dat het drinken van uitgeperste sinaasappels ongezond is vanwege de te hoge concentratie suikers. Een gewoon sinaasappeltje afpellen en opknoeien mag wel. Het is ook beter om geen koffie te drinken. Thee mag dan weer wel, en zelfs in hoge concentraties. ‘Hoera, we mogen iets’, riep ik nog.

Helaas werd dat enthousiasme werd snel getemperd met de melding dat mijn biertje moet blijven staan en we minimaal één keer per week aan de peulvruchten moeten. Dan gaat het over bruine bonen, scheermes-bonen, en meer van dat soort groentes wat bij het openen van het potje alleen al zoveel emotionele reacties teweeg brengt dat ik het met geen mogelijkheid meer door mijn strot krijg.

Daarnaast mogen we geen bewerkt vlees meer eten. Geen hamburgers, stukje spek en het heerlijke balletje gehakt moeten we voortaan ook ontberen. Dus ook dat groentesoepje met ballen op de zondagmiddag is uit den boze. En daaraan gekoppeld: het zondagmiddagwijntje in combinatie met een zak chips mag al helemaal niet meer.

Vis mag nog wel. Maar daarvan heb ik ooit begrepen dat er zoveel kwik inzit dat je na consumptie ervan op je voorhoofd kunt zien of je koorts hebt. En zo kunnen we nog wel even doorgaan.

Tegenwoordig vormt alles wat je in je mond stopt een risico en dat weet de wetenschap er nog lekker in te wrijven ook. Je voelt je echt schuldig en regelrecht aan de schandpaal genageld als je in het openbaar een vette hap naar binnen werkt zoals een patatje op de markt. Toen ik laatst op aandringen van mijn huisarts een cholesteroltest liet doen, wist men feilloos te melden dat het Mac Donalds gehalte van mijn bloed te hoog was… Daar snapte ik overigens niets van want ik kom daar bijna nooit.

Nu is er een spreekwoord die uitzonderingen koppelt aan de bevestiging van de regel. Ik zou hem graag omdraaien. Regels bevestigen de uitzonderingen. Neem nou mijn ome Jan. Een man die zijn hele leven onder in Limburg in het kolengruis heeft gewerkt. Daarnaast liep hij op pure Oude Klare en stootte een dermate hoge concentratie nicotine uit, dat je zonder gasmasker beter niet achter hem kon lopen.

Ome Jan was In alle opzichten een potentiële kandidaat voor een vroege dood. Hij werd echter 92 en stierf nadat hij was gestikt in een verkeerd geschoten bruine boon. Hij moest van de voedingsassistent wat vaker peulvruchten nuttigen. Over risico’s gesproken…

Brompot.